Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 152
446
Kína.
Rafsegulþræðir liafa verið lagðir milli helztu bæja
í Kínaveldi, og meiraaðsegjalæturPeking, höfuðstað-
urinn sjálfur, nú svolítið,að hafa samblendi við aðra
hluta heimsins með því móti. Bn járnbrautum hafa
Ivínverjar samt risið öndverðir í gegn allt til þessa.
Saga járnbrautanna í Ivína er stutt, en allfróðleg.
Fyrir hjer um bil tíu árum var járnbraut lögð frá
Shanghai til Woosung, tæpar tvær mílur vegar.
Enskt verzlunarfjelag hafði keypt landið og þóttist
ætla að leggja þar venjulega vagnbraut. Höfðu
Englendingar komið sjer í mjúkinu hjá embættis-
mönnum þeim, sem hlut áttu að máli, svo að járn-
brautin var fullger áður en háyfirvöldin í Peking vissu
nokkuð af. |>egar það varð kunnugt, að »eldvagnar«
væru farnir að geysa um »Blómlandið« og landsmenn
streymdu að hvaðanæfa til að aka í þessurn kynja-
vögnum, varð stjórnin í Peking reiðari en frá megi
segja. jpað var reynt til að fá ensk blöð til að skerast
í leikinn henni í vil, og er Kínverji einn slasaðist til
bana á járnbrautinni, ljek grunur á, að hann hefði
verið keyptur til að láta líf sitt f sölurnar í því
skyni að koma eigendum járnbrautarinnar í klípu.
Gjaldið var greitt vandamönnum hins látna. Vjer
verðum að minnast þess, að mannslíf er stundum
verzlunarvara í Kína. En hvað sem því líður, þá
var eimreiðarstjórinn sakaður um manndráp, og þar
kom að lokum, að eigendum járnbrautarinnar leizt
eigi á blikuna og þótti sá kostur vænstur, að selja
hana Kínastjórn í hendur gegn miklum skaðabótum.
En óðara en járnbrautin var komin í stjórnarinn-
ar hendur, ljet hún rífa hana upp og flytja á braut
allt efnið. þ>að ryðgar nú og fúnar niður í skógun-