Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 27
B Ú N A Ð A R R I T
21
skilningsríkari á hagi bænda var vart hægt að finna,
enda voru þeir aufúsugestir hvar sem þeir komu. Sam-
starf þeirra var hið bezta.
Margir fleiri komu hér einnig til sögunnar, en hér
verður eigi rætt um það. Einar Helgason var sístarf-
andi, en hver er svo árangurinn af starfinu? Um það
er erfitt að segja nema að litlu leyti, því að mörgum
framkvæmdum liggja margir þræðir. En eitt er víst,
að aukning og umbætur garðyrkjunnar hér á landi er
að miklu að þakka starfi E. H. Um það skal því farið
nokkrum orðum.
Um aldamótin síðustu var garðyrkja hér á landi
nokkuð farin að aukast, eftir tveggja alda starf og
ötula forgöngu margra ágætra manna. En þeir, sem
hafa séð ástæðurnar um aldamót og nú, verður það
Ijóst, að breytingarnar eru miklar. Vér skulum í stutt-
um dráttum skýra þetta nánar.
Um aldamótin voru aðallega ræktaðar rófur og jarð-
epli, um annað var vart að tala. Enginn gerði sér grein
fyrir því, hver afbrigði af rófum eða jarðeplum væri
bezt. Það voru notaðar hinar sömu ræktunaraðferðir
og fyrir öld siðan. Tilbúinn áburður var óþekktur. Með
mikilli nákvæmni og hirðusemi gat garðræktin lánast
vel, en því var eigi til að dreifa nema á fáum stöðum,
enda fáar garðyrkjubækur. Á stöku stað, helzt í bæj-
unum, voru menn að reyna að rækta kál o. f 1., en það
voru aðeins hinir áhugamestu garðyrkjumenn, sem
reyndu þetta. Nú er kálræktin að verða almenn um
land allt. Menn rækta blómkál, hvítkál, grænkál o. fl.
tegundir. Auk j)ess gulrætur, rauðrófur, lauk, hreðkur,
salat, spínat, kjörvel og fleiri matjurtir. Þá hefir og
ræktun rabarbara stórkostlega aukist.
Mönnum þeim, sem fást við garðyrkju, hefir fjölgað
ár frá ári. Flestir fást enn við matjurtarækt, en á þessu
tímabili hafa einnig komið til sögunnar nýjar greinar
garðyrkjunnar, sem áður voru lítt þekktar hér á landi.