Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 30
24
B U N A Ð A R R I T
því, hvað veldur slíkum mismun á mótstöðu fjárins.
Þó er það þegar sannað, að einstakir fjárstofnar hafa
mjög inismunandi mótstöðu, og eins hitt, að bæta má
kindina um tíma eftir að sjást á henni einkenni mæði-
veikinnar, með því að hygla henni í fóðrun og aðhlynn-
ingu. Þetta dugir þó aðeins um stuttan tíina, sjaldan
mikið yfir mánuð, eftir það fer kindin aftur að smá-
dragast upp. í þeim tilfellum, sem tekizt hefir að sýkja
heilbrigðar kindur, hefir mðgöngutíminn reynzt álíka
langur og reynslan hafði áður bent til hjá bændum,
Útlit mæðiveikrar kindar er svo sérkennilegt, þar
sem veikin er komin á hátt stig, að varla getur þeim
manni sézt yfir sílkt, sein nokkrum sinnum hefir sé8
þennan sjúkdóm. Kindin afmæðist þá ekki, hversu
lengi sem hún stendur í húsinu, og ef litið er til henn-
ar, án þess að komi að henni styggð, sést, að hún geng-
ur bókstaflega upp og niður af mæði, það er að segja
brjóstkassinn (hryggurinn) hækkar og lækkar á víxl
við öndunina, en um lcið hreyfist höfuðið lítið eitt
fram og aftur. Ef kindin er sjálfráð, stendur hún
gjarna hnakkakert. Afturhlutinn stendur áberandi
hærra en framhlutinn og frekar gleitt er milli fram-
fótanna. Svipur kindarinnar er allur fremur sljór, sér-
staklega yfir augum. Séu menn kunnugir sjúkdómn-
um, sjá þeir gjarna þessi einkenni miklu fyrr, og getur
útlitið þannig stundum all-snemma gefið ástæðu til
þess að gruna kindina.
Hósti. Þar sem mæðiveiki er komin í féð, hefir oft
reynzt svo, að þær kindur, sem fjármaðurinn tekur eftir
að helzt hafa liósta, verða til þess að fá fyrstar veikina*
en á hinn bóginn kemur hinn sérkennilegi mæðiveiki-
liósti ekki verulega fram fyrr en veikin er all-langt
komin. Þá fær kindin fiðring í hálsinn af froðunni og
vökva þeim, sem kemur upp i barkann frá sjúku lung-
unum. Þetta orsakar mæðiveikihóstann, sem er frekar
linur og líkist oft meira ræskingu en kröftugum sog-