Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 168
1(50
11 U NAÐA R III T
fyrri tíma, cr hann sjálfur var ungur og barðist við
þröng kjör og kaldhæðni örlaganna.
I afgreiðslusalnum er önnur mynd, mynd, sem sýnir
kjörin áður en lánsstofnunin varð til. Leiguliðinn og
kona hans eru úti á kartöfluakri, á móts við þau ekur
maður með uxa fyrir fornum vagni og lélegum. Landið
er frjósamt, en engin efni eru til að hagnýta frjósemi
þess.
Inni í herbergi féhirðis, þar sem vextir og afborganir
af lánum er greitt, er mynd sem táknar timabilið eftir
að farið var að veita lán til endurbóta og eflingar býl-
anna. í stað uxa ganga nú hestar fyrir plógi; það er
tákn aukinnar velgengni. Maðurinn, sem stýrir plógn-
um, er ekki lengur beygður undir oki lífsins, heldur
gengur hann beinn og horfir fram á leið.
Á framhlið byggingarinnar úti getur að líta mynd,
þar sem heil fjölskylda er úti á akri með bæði kýr og
kindur. í miðju er bóndinn með reku í hönd; hann
notar verkfærin í þágu heimilis síns. Við hlið hans
stendur drenghnokki, sem þegar er farinn að gera gagn,
hann hefir tjóðursleggjuna um öxl sér. Móðirin situr
með litlu dóttur sína, en faðirinn leggur hönd sína á
höfuð hennar. Myndin táknar friðsæld fjölskyldulífs-
ins og þær björtu vonir, sem foreldrarnir tengja við
framtíð barna sinna. Með bjartar vonir í brjósti mæta
danskir smábændur komandi tímum. Raunasaga þeirra
er að baki, en þó þrengi í ári við og við, eru nægju-
semin, sparsemin, iðjuseinin og þrautsegjan svo gróin
í eðlið ennþá, að erfiðleikunum mæta þeir brosandi,
og andúð kreppuáranna eftir 1930 hafa þeir tekið ineð
þolinmæði.
Til þess að staðhæfa eitt og annað af því sem að
framan er skráð, er bezt að láta einn af þeim segja frá,
sem verið hei'ir þátttakandi í baráttunni frá byrjun,
en býr nú við ávexti iðju sinnar. Á leið vorri um ný-
býlabyggð eina, hittum vér hann að máli. Sagt er að