Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 242
234
BÚNAÐARRIT
aftur með heyfyrningar móts við það, sem áður var,
og var þó framvegis líkur mannafli til heyöflunar.
Noklcru síðar, að líkindum 1884, tóku foreldrar mínir
í fóður nokkrar vikur 3 kýr, 1 hest og 12 gemlinga, og
■auk þess látið af hendi hey. Úr einni kúnni, sem hreytti,
A7ar mjólkin flutt á heimilið, sem hún var frá. Þetta
var eftir fádæma rosa-sumar á Suðurlandi.
Þetta hvorttveggja er aðeins dæmi um þá hjálp, er
foreldrar mínir veittu í heyleysi og harðindum. En
um forsjálni þeirra má þess geta, að á betri árum
nokkru fyrir áminnst harðindavor, áttu þau svo miklar
heyfyrningar, að nægt hefði nálega að fullu til næsta
árs handa öllum fénaði, þó engra heyja hefði verið
aflað.
Það liafði verið venja í sveitinni, Hraungerðishreppi,
að þegar látin voru af hendi hey, þá átti að borga með
helmingi ineira heymagni. En er foreldrar mínir hjálp-
uðu tóku þau eigi nema j/3 meira, en ég er þess fullviss,
að eigi ávallt kom endurgjald. Komst sá siður á, að
taka aðeins % meira, er aðrir lijálpuðu á líkan hátt.
Sem barn man ég margt í fari foreldra minna, er bar
votL um hjálpfýsi þeirra, enda voru þau með fullri
vissu í almennum metum.
Um tökugripina má geta þess, að þeir voru sumir
illa útlítandi, langsveltir. Ein kýrin var reisa eða því
sein næst, önnur sármögur og skálduð o. s. frv.
Mér er skylt málið, er ég minnist á forsjálni og hjálp-
semi foreldra minna og mannkosti þeirra. En ég treysti
því, að enginn sem þekkir mig, efist um að ég segi satt,
er ég her þeim maklegt vitni. Það er engum skyldara
en mér, syni þeirra, einu af 3 núlifandi börnum þeirra,
að halda sönnum, viðurlcenndum heiðri þeirra á lofti
frammi fyrir alþjóð. Allir geta skilið, að hitt væri
hættulegt, að lofa þau um of.