Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 239
B U N A Ð A R R I T
231
komið, og „betra er hjá sjálfum sér að taka en sinn
hróður að biðja“.
Allir skilja löngun hins efnalitla bónda og ef til vill
fjölskyldumanns um að setja á sem flestar skepnur.
JEnginn skilur betur en hann þöi’fina í sjálfu sér. En
takist slíkum manni að framfleyta sínuin búpeningi,
sem er of mikill miðaður við heyjalorðann, vegna þess
að tíð er óvenju góð, þá hefir hann bætt úr þörfum.
Slíkt var að vísu eigi forsjá, það var áhætta, líkt og
happdi’ætti. Fari nú hinsvegar svo, að liarðindaáföll
komi, sérstaklega vorharðindi og fénaður þessa bónda
verði arðlaus vegna fóðurskorts eða ef eitthvað af
honum fellur, þá er hann margfallt miður fær um að
sjá sér og fjölskyldu sinni fai’borða. Hann er orðinn
enn fátækari en áður og á sér ef til vill ekki viðreisn-
ar von.
Þess er og að gæta, að ef sett er illa og ógætilega á,
er reynt að treina fóðrið við fénaðinn svo sem frelcast
má, sérstaklega er í óefni er lcomið. Þó engin teljandi
harðindaáföll komi, merkir slíkt afurðatap. Skepnan
hlýtur að svara litlum og óvissum arði af litlu, of litlu
og stundum lélegu l'óðri. Það má hiklaust fullyrða, að
ávallt borgar sig bezt, að fara vel með hverja skepnu,
hirða hana vel og láta henni í té nægilegt og svo gott
fóður, sem auðið er. Það má fullyrða t. d., að 2 kindur,
sem farið hefir verið vel með á allan hátt, svara meira
arði, ef engin óhöpp koma fyrir, en 3 illa hirtar og
vanfóðraðar kindur. Sumir taka enn dýpra í árinni og
er ég á því, að þeir hafi rétt fyrir sér.
Sérhver skepna i búi bóndans er honum dýrmæt. Á
lxverri skepnu veltur fjárhagsleg framtíð hennar. Smá-
bóndi á auðvitað lítinn bústofn. Þar má ekki miltlu
muna, svo að vel eigi að fara. Það er tilfinnanlegt tjón
fyrir bónda, sem á 30 lcindur, ef 5—6 ær t. d. falla
vegna fóðurskorts eða verða afurðalausar vegna fóð-
urskorts eða vanfóðrunar eða hirðuleysis. Slíkt tjón