Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 254
24(5
BÚNAÐARRIT
uppi, eins og hið fyrra frá 1888, og af svipuðum ástæð-
um.
Á þessu tímabili var sömu reglu fylgt og áður var
orðin að venju, að menn voru ráðnir í vinnu hjá fé-
laginu, þegar vinnu var hægt að halda uppi, og greiddi
félagssjóður þeim y3 af kaupi, en % borguðu bændur.
Var þá einnig orðin algild regla að félagssjóður styrlcti
vinnuna eftir dagsverkatölu. Var lágmarksstyrkur kr.
0,20, en stighækkandi upp í 75 aura fyrir 450—500
dagsverk. — Ekkert var greitt fyrir fyrslu 12 dags-
verkin. Ennfremur hélt félagið þeirri reglu, að verð-
launa fyrir beztu hirðingu búfjár og heyja, allt að 20
kr. á ári. Voru verðlaunin frá 1—4 kr. og naut þeirra
hver fjárhirðir, hvort sem var húsbóndi eða hjú.
Þar sem alveg féllu úr 4 ár á þessu tímabili, er ekk-
ert var unnið, og þess utan mikið minna öll árin hjá
þeim, er erfiðast áttu, urðu ekki nema 1839 dagsv.
yfir tímabilið. Koma 11,5 dagsverlc á hvern félags-
mann.
Opinber styrkur var ekki nema kr. 582.00. En aftur
á móti óx þó töðufallið upp í 2100 hesta að meðaltali.
Árið 1901 tók félagið ársmann, Sigurð Oddleifssop
búfræðing frá Ólafsdal. Hafði hann í árslaun 200 ltr.
Hann vann vorið, sumarið og haustið að jarðabótum
eins og tíð leyfði, en ekki tók þá félagið aðra verka-
menn; lagði hver félagsmaður til mann eða menn að
vinna með honum. Að vetrinum stundaði Sigurður
vefnað. Hafði hann numið hraðskyttuvefnað, sem þá
var hér óþekktur, og þótti mikil nýung. Óf hann aðal-
lega fyrir félagsmenn, og kom geysimiklu í verk. Var
þetta ný uppörfun til heimilisiðnaðar, sem lengi sá
merki til.
Á tímablinu frá 1905 til 1914 var orðið almennt í
félaginu að vinna með plóg og herfi. Auk þess lét fé-
lagið smíða hestaskóflu til jöfnunar í flögum; flýtti
hún fyrir því verki. — Stöðugt voru ráðnir menn til