Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 155
B Ú N A Ð A R R I T
147
Höfundur greinar þessarar tók ]>átt í einni slíkri
hændaför sumarið 1935, og mun ávalt minnast henn-
ar, og votta, að liún var hvorttveggja í senn, skemmti-
för og kynnisför, —- liið síðara í orðsins fyllsta skiln-
ingi, því fyrst og fremst kynntust menn starfsaðferð-
um annara, og þar næst kynntust þátttakendur farar-
innar, bæði menn og konur.
Áhugamálin voru rædd, atburðir dagsins hugleiddir,
og gleði sína og hrifning létu menn í ljósi A'ið fagurt
útsýni, er ekið var gegn um vel yrktar lendur, þar sem
skiftust á grágrænir bylgjandi kornakrar, dökkgrænir
rófnaakrar og ljósgrænir grasrimar, þar sem nautpen-
ingur stóð á beit. I glaða sólskini var ekið frá einu býli
til annars, alstaðar blöktu fánar við hún, bjóðandi
förumannahópinn vel kominn í byggðarlagið.
Bændafarirnar hafa sína þýðingu enn í dag, og þær
munu l'ramvegis verða til gagns og gleði fyrir þátttalc-
endur. Allt til æfiloka munu allir þeir smábændur muna
för sína, er sumarið 1938 áttu kost á að sjá hina stærstu
landbúnaðarsýningu sem nokkurntíma hefir verið á
Norðurlöndum.
Sýningin var haldin í Kaupmannahöfn, og var opin
í 8 daga. Þangað komu þúsundir þessara manna, og
margir þeirra sáu við sama tækifæri höfuðborg lands
síns í fyrsta sinn, og ef til vill einnig í síðasta sinn.
Förin með járnbrautum ríkisins var þeim að kostnað-
arlausu. Rikið hefir á síðari árum veitt ríflegan styrk,
— mest nálega 200 þús. lcr. árlega, — til styrktar kynn-
isförum smábændanna, en samtals liefir verið varið
meir en 6 milljónum króna í þessu skyni í þau 50 ár
sem þær hafa verið styrktar.
Félagssamtök.
Þess er getið i þætti þeim um kynnisfarir, sem að
framan er skráður, að raunverulega voru þær fyrir-