Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 100
í)4 BÚNAÐARRIT
Frostastöðúm, nr. 65, og notaði hann til kynbóta fram
til 18 v. aldurs, 1933. Um tíma var hann notaður af
Hrossaræktarfclagi Rípurhrepps. Er nú til margt hrossa
út af honum. 1928 hlaut hann II. verðlaun l'yrir af-
kvæmi. Var þar inargt góðra hrossa, sem líktust honum
mikið, en sem heild báru þau ekki nógu jöfn ættarauð-
kenni lil þess að hann fengi I. verðl.
Stokkhólmahrossin auðkennast einkum af hörðu
skapi, þéttri byggingu og miklu þoli. Heldur eru þau
smávaxin, en sá ættstuðullinn sem vex nú upp í Svína-
dal bendir þó til, að þau myndu stækka fljótt ef þau
kæmust í betri landkosti, þó annað væri óbreytt. —
Stoklchólmahrossin virðast áhrifarik í blöndun við
aðrar ættir, og að greiðist úr þeim geðbrestuin, sem
farnir voru að gera vart við sig heima fyrir.
III. Heiðarætt.
1. Nr. 149, Gylfi, Vallanesi, f. 1927. — Stokkhólma
1934: Rauður, 135—147—18,0—24,0. For. Bleikur
og Lukka — eldri — Vallanesi, bæði af Heiðar-
bleikarætt. Eig. Valdim. Guðmundss., Vallanesi. —
I. verðl. 1931, 34 og 38. — I. verðl. fyrir afkv. 1938.
Gylfi er mjög fríður hestur, fjörlegur, reistur.
réttvaxinn og ganggóður. Afkvæmi hans voru lík
honum, en yfirleitt stærri, og báru þess augljósan
vott að þessi hrossastofn hefði verið ræktaður uin
inarga ættliði af mikilli alúð. — Um mörg ár rak
Valdimar í Vallanesi hrossaræktarbú, með nokkr-
um styrk frá Skagafjarðarsýslu. Keypti hann þá
til búsins þá stóðhesta er beztir þóttu. Meðal
þeirra var Bleikur frá Heiði í Gönguskörðum, og
telur Valdimar að hann hafi verið sinn bezti kyn-
bótahestur. Hefir hann nú um inörg ár keppt að
því að festa í hrossaætt sinni útlit Bleiks og eigin-
leika, og virðist að honum hafi orðið mikið ágengt*