Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 177
BÚNAÐARRIT
1(59
liiinni allt árið, og má sjá þess glögg merki í athöfnum
öllum og útliti. Börn millistéttanna í bæjunum, búa
oftast við meira hreinlæti innan húss en sveitabörnin
eru vön við, en sjálf náttúran og sól og vindur, setja
merki sin á sveitabarnið, svo það stendur hinu lítt eða
ekki að baki að líkamlegu atgjörfi, sem við betri hús-
vist á að búa.
Af þessu má draga þá álylctun eina, að hvorki börn
vinnufólks í sveitum, né verkamanna í bæjunum, standi
börnum smábændanna á sporði í andlegu né líkam-
legu atgjörfi. Þó ekki af því að efniviðurinn sé ann-
ar, nei, nei, efniviðurinn er sá sami, en uppeldisskil-
yrðin önnur. Og jafnvel millistéttafólk bæjanna, sem
oftast skapar traustasta þátt hvers þjóðfélags, skilar
jijóð sinni að jafnaði ekki betri borgurum, hvað lieilsu
og líkamlegt atgerfi snertir, en smábændurnir vítt um
landið gera. Hitt er annað mál, að sökum jiess að börn
millistéttafólksins í bæjunum, sitja menntalindum
nærri, komast börn þeirra langtum hærra, á braut vís-
inda og andlegrar menntunar. Þá má ennfremur at-
huga hvort börn smábændanna eru nú gædd þeim and-
legum hæfileikum sem meta má til jijóðfélagslegra
verðmæta. Því liggur fyrir að spyrja: Hvaða eiginleik-
ar eru ]>að sem sérkenna smábændabörnin? Spurning-
unni verður ekki svarað til fulls, nema skoöuð séu þau
skilyrði sem börnin alast upp við. Það sem einlcennir
smábýlabúnaðinn, og heimili þau er að honum standa,
samanborið við aðrar atvinnugreinar, er hið nána
heimilislíf og fjölskyldubönd þau sem þar bindast.
Daglaunamaðurinn er fjarri heimili sínu daglangt,
kemur heim dauðjireytlur að kvöldi og þarfnast þá að-
eins hvíldar. Konan er einnig oft að vinnu, og er önn-
um kafin við innanhússtörf er hún er heima. Þetta
het'ir i för með sér, að svo geta liðið bæði dagar og
vikur, að naumast talist öll fjölskyldan við, nema um
nauðsynlegustu efni hversdagsins. Er vér heimsækj-