Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 217

13 Ú N A Ð A R R I T
209
sem hún var fyrir 100 árum. í stað sölvanna kaupi
austanbændur nú harða þorslchausa út í Grindavík og
telur liann breytinguna slæina. Orsölc þessa muni minni
vöndun í tilreiðslu sölvanna en áður og að nú séu þau
■ol't flutt i pokum, en við það losni þau til, hlotni og
skemmist. — Loks rekur hann þýðingu sölvanna fyrir
heilhrigði fólksins og segir fyrir um notkun þeirra
þegflr þau séu notuð sem læknisdómur, gegn tiltekn-
um sjúkdómum. Styðst hann þar jöfnum höndum við
rit séra Björns Ilalldórssonar í Sauðlauksdal og þekk-
ingu sína og reynslu. Einnig vitnar hann til margra er-
lendra fræðimanna, svo ritgerðin stendur á þeim traust-
asta grundvelli, sem þá var þekktur, en þó fyrst og
ífremst á reynslu Hjaltalins sjált's, sem var mikil og
aðgangshörð, svo hart sem var í ári um þessar mundir,
og margir liðu nauð. Af þessari reynslu er það vitað,
að sölin og maríukjarninn, sem vex hér á fjörunum,
eru ein af gæðum landsins, sem þjóðin þarf að nota
sér, á skynsamlegan hátt.
Fyrst nú eru hafnar tilraunir um að hagnýta fjöru-
grösin til gripafóðurs, þá liggur beinast við að sann-
prófa um leið heztu fjörugrösin til manneldis. Hugs-
anleg leið virðist mér, að afvatna þau og ná af þeim
brúnu hveljunni, eins og gripafóðrinu, hvort sem þau
yrðu svo þurkuð heil eða möluð, aðeins hreinsuð svo
vel og þurkuð að þau þyldu geyiiislu og flutning. Að því
loknu lcæmi til þeirra kasta, sem matreiðslu stunda,
að búa til úr þeim listugan mat og ódýran. — Ef þetta
heppnaðist vel, þá væri það mikið landnám íslenzkri
þjóð og árviss bjargræðisvegur og heilsugjafi.
u