Búnaðarrit - 01.01.1938, Blaðsíða 61
BTJNAÐARRI T
0»
Reynslan bendir því tvímælalaust á það, að réttast sé
að slátra og koma í verð unga fénu, eftir því sem hægt
er, frá árunum áður en vcildn fer að gera usla og frá
úrinu, sem liún geisar mest, en fara síðan strax að koma
upp nýjum stofni. Ef við tökum t. d. þessa sömu 10 bæi,
sem nefndir eru í töflu III, þá sést, að þeir hafa tapað
til samans 019 af þeim lömbum, sem sett voru á 1934 og
1935. Haustið 1935 var veikin ýmist komin á þessa bæi,
eða, eftir því sem nú er þekkt, var hægt að ganga út
frá því, að féð væri smitað. Heí'ði þá um haustið verið
slcorið niður allt veturgamla l'éð og lömbin, hel'ði það
munað þessa bændur ca. 319 X 20 kr. = 0380.00 kr.
eða kr. 638.00 til jafnaðar á hvert býli. Það þarf þó
varla að taka það fram, að þetta var bændum ómögu-
legt að sjá fyrir haustið 1935, þótt það ætli að vera
bægt að leggja þessa reynslu til grundvallar við að-
gerðir á þessu ári. Svo mikið er nú kunnugt orðið um
útbreiðslu mæðiveikinnar, að það mun í flestum tilfell-
um vera liægt að ákveða nokkru áður en dauðsföll fara
að byrja, hvort féð á bænum sé smitað. Þetta gildir að
vísu ekki um fyrstu bæina á nýjum svæðum, en reynsl-
an sýnir, að á þeim bæjum gengur veikin yfirleitt hæg-
ara, og ef þeir bændur hafa samvinnu við Rannsókna-
stofuna um það að t'inna l'yrstu kindurnar, sem veikjast,
ætti í þeim tilfellum líka að vera hægt í tíma að gera
ráðstafanir gagnvart unga markaðsfénu.
Við slíkar ráðstal'anir vinnst tvennt. Fullt verð fæst
fyrir unga féð og sóttin nær sér ekki niðri í eins miklu
af mótstöðulausu fé, og því von um, að hún geti ekki
magnazt eins mikið.
Þegar hér er komið verður að mestu að bíða átekta
og láta það koma í ljós, hve mikla mótstöðu féð hefir
gegn veikinni. Þó verður hóndinn ef mögulegt er að
útvega sér hrút, sem reynzt hefir vel eða er af sterku
kyni með tilliti til mæðiveikinnar. Þá getur komið til
mála strax á næsta hausli að byrja að koma upp stofn-