Hlín - 01.01.1961, Blaðsíða 10
8
Hlín
eldrar okkar líka og Grímur á Bessastöðum. — Veit ekki
um fleiri. — Njólinn er tekinn snemma sumars, seinna
óholt, lief jeg heyrt sagt. — Mörgum þykir þetta uppstúf
betra en spínat, líkast því — Blöðin eru þvegin, soðin
með svolitlu salti, grenstu leggirnir mega vera með. Tek-
ið upp, saxað, soðið geymt. — Smjör og hveiti látið í
pott. Þynt með njólasoðinu, eða með mjólk, ef njólasoðið
þykir ekki gott. — Ofurlítið sykur og múskat. Ekki súr. —
(Margir gera samskonar uppstúf eða salat úr fíflablöð-
um (hráfnablöðkum).
Grasa-Þórunn frá Kálfafellskoti í Fljótshverfi, V.-Skaft.
— Var ljósmóðir yfir 20 ár austur þar.
1 gömlum bókum segir, að álftakólfurinn hafi guðdóm-
legan kraft. — Þórunn sýður hann með mörgum jurtum.
— Hún hefur mest fundið upp á því að sjóða mörg grös
saman. — Blóðberg má ekki sjóða nema í 5 mínútur, guf-
ar þá upp of mikið, nema í moðsuðu. — Grceðilyf: Vall-
humall, sortulyng, ljónslöpp, viðarlauf, eða grávíðilauf,
klipt niður smátt á diskkúpu, og soðið í smyrsl. — Tveir
lítrar vatn og eitt kg. feiti. Vatnið seytt þángað til það er
gufað upp. — Njólarót, liorblaðka og álftakólfur (mýi'a-
kólfur, eða nautalág) við lifrarliólgu. — Nálykt má eyða,
með því að liafa livönn inni.
Öll grös máttarminni, sem eru ræktuð í görðum. —
Fíflarætur til lækninga. — Fíflablöð í salat. — Þurkuð ber
með sykri voðalmoss, segir Þórunn, einnig hrútaber.
Björg og Ingibjörg, mæðgur, frá Skálmardal i Barða-
slrahdarsýslu. — (Björg á níræðisaldri, Ingibjörg á sex-
tugsldri.)
Mjög mikið notaður skelfiskur þarna, þótti herra-
mannsmatur. — Engin nefndi neina óhollustu af því eða
eitrun, aldrei kom það fyrir.
Ef skeljar liggja lengi uppi í lónum, þar sem sjór leikur
ekki um þær, geta þær orðið banvænar, ef til vill, annars
kemur það ekki fyrir.
Ingibjörg segir, að krakkar sínir liafi borðað ósköp af