Hlín - 01.01.1961, Qupperneq 118

] 16
Hlin
blýanta og fáeinar póstpappísarkir. Sennilega liefur hann getaft'
keypt það fyrir hagalagða, sem liann hefur tínt upp. Með þessi tæki
lá hann fram á kálgarðsvegginn á hlaðinu í Geitavík og teiknaði
bæði gufuskip og seglskip, sem komu inn á fjörðinn. Átti jeg, sem
skrifa þessar línur, lengi eitt slíkt málverk eftir Jóa. Það var frönsk
fiskiskúta undir fullum seglum. Var liún umkringd óvígum her af
livítfreyðandi öldutn, sem teygðu faldinn liátt og sóttu að lienni af
miklum móði. En þetta fagra íley lyfti sjer liægt og rólega upp á
hverja hrönnina af annari og klauf þær í lierðar niður eins og
vopnfimur riddari, og rendi sjer í gegnum þær, en velti af sjcr um
leið löðrungum og þungum liöggum, sem því voru fyrirbúin. Ekki
var málverkið stærra en 2—3 þumlungar á lengd og breidd, málað
á hálfa litla, þjettstrikaða póstpappírsörk. Var þessi mynd lengi í
eigu minni, en mun að síðustu hafa lent í glatkistunni.
Gil eitt mikið er skammt fyrir utan bæinn í Geitavík, sem Grafgil
heitir. Það nær úr fjalli til fjöru. í gili þessu er nokkuð bæði af
rauðum og grænum steinum, sem eru svo linir, að vel má gera riss
og skrifa með þeim á aðra steina. Eitthvað var Jói að notast við
þessa steina til að teikna með. Ósennilegt er ekki, að einhver með
fyrstu listaverkunum, sem Jói skapaði, hafi einmitt orðið til á
steinum þarna í gilinu, þegar hann ungur að árum sat lijá ánum
um þær slóðir, þó að tönn tímans, sem er iðin að verki, hafi að
líkindum máð þau í burtu eftir öll Jrau ár, sem liðin eru.
Árið fyrir aldamótin fluttist Jóhannes bóndi með fjölskyldu sína
í Njarðvík við Borgarfjörð og bjó þar einhver ár. Þar fermdist Jói
vorið 1900 í Njarðvikurkirkju.
Á meðan hann átti þar heima, eitthvað um 16—17 ára gamall,
vildi það til í eitt skipti, er Njarðvíkingar voru á sjó, annað hvort
í fiskiróðri eða á fuglasnatti, að einn þeirra, sem á bátnum var,
misti skot úr byssu, og lenti það í hælinn á Jóa og gegnunr bátinn,
svo að sjór fjell inn kolblár, en í gloppuna var samt troðið ein-
Iiverju sem dugði, og róið með Jóa í land. Var svo farið mcð hann
á Seyðisfjarðarspítala.
Minnir mig að hann slyppi vel frá þessu, eða ekki ver en vonir
stóðu til.
Hygg jeg, að þetta atvik liafi ef til vill átt einhvern þátt í að
það fór að losna um Jóa hjá fólki sínu, þvl að eftir þetta átti
liann skamma dvöl þar heima.
Minnir mig hann færi cftir þetta eitt sumar til Þorsteins Jóns-
sonar, Itorgara á Bakkagerði. Hann hafði þá all-mikla útgerð. Og
annað sumar mun hann hafa verið á livalstöð Ellefsens á Mjóafirði.
Eftir það var hann til sjós cinliverjar vertíðir á skútum.
Sennilegt er það, að Jói liefði orðið djarfur og dugmikill sjó-