Hlín - 01.01.1961, Blaðsíða 27
Hlin
25
norðurenda hússins, sem náði norður á móts við sundið,
voru dyr með litlum palli íyrir framan. — Af lóðinni upp
á pallinn voru þrjár tröppur, og við gengum þegjandi upp
tröppurnar og inn um opnar dyr með gi'ænni vængja-
hurð og inn í dálítinn gang og stóðum alt í einu inni í
glóbjaratri stofu fyrir enda gangsins. — Þetta gekk alt eins
og náttúrulögmál, og jeg botnaði ekki neitt í neinu. —
Hjer hafði jeg aldrei komið áður. — Jeg fór að rcyna að
hugsa: Þetta er skemtileg stofa. — Hún var þiljuð blámál-
uðum panel, með hvítu panellofti. — Á suðurhlið stof-
unnar voru tveir sexrúðugluggar og einn sexrúðugluggi
á vesturhliðinni. Hann snjeri út að stórú og fögru túnu,
sem nú var tekið að blikna í rigningunni. — Gluggarnir
voru allir livítmálaðir, en málningin víða dottin upp úr
gluggakistunum. — Nálægt miðju gólfi stóð all-stórt borð
og bak við það, upp við þilið, milli glugganna, var lítill
og fornfálegur sóffi, klæddur rauðu damaski, snjáðu. — Á
austurenda stofunnar voru dyr. — Við þilið, sunnan meg-
in þeirra, stóð lítið orgel, en milli þess og eystri suður-
gluggans var ofurlítið borð með tveimur hillum í, sem
á voru nótnabækur. — Úti í horninu norðan megin þess-
ara dyra var stór, sívalur ofn. — í suðvesturhorni stofunn-
ar stóð hár skápur með glerhurð fyrir, fullur af bókum,
en við norðurþilið, vestan megin dyranna, sem við geng-
um inn um, var lítið borð með ýmsu smávegis á. — Á
gólfinu, sem var ódúklagt, stóðu nokkrir hversdagslegir
stólar. . . . Svona viðkunnanlega vistarveru hafði jeg aldr-
ei sjeð áður. — Hún var skínandi björt, og allir litir í
henni voru hreinir og tærir, og það var eins og hver fjöl í
þiljum og lofti og liver hlutur, sem þarna var inni, talaði
lifandi tungu og andaði móti manni vingjarnleik og
hlýju. — Þetta var líkast sjálflýsandi heimi, óháðum grárna
og rigningum landsins. Og hjer var enginn hlutur, sem
minti á eignarrjett. Það var eins og enginn ætti þessa
stofu. — Það var eins og hún stæði hjer í þjóðbraut Iieims-
ins, til þess að alt mannkynið gæti gengið óboðið inn í