Hlín - 01.01.1961, Qupperneq 36

34
Hlín
snemma að búa til alskonar smyrsl úr grösum. — Læknaði
luin með smyrslum þessum mörg vond sár. — Auk þess
bjó hún til ýms meðöl úr íslenskum grösum. Af því ijekk
hún kenningarnafn sitt: „Þórunn grasakona“, sem
margir kannast við.
Þórunn var Ijósmóðir yfir 20 ár. — Það var erfitt að
vera ljósmóðir þarna, og fjekk hún oft að kenna á því,
bæði á vetrum, þegar gaddbyljir voru, vötn uppbólgin af
krapi, eða runnu milli skara, og eins á sumrin, þegar þau
voru í vexti og umbrota sandbleyta í þeim. — Ef ætti að
skrifa um alt starf hennar í stóru umdæmi innan um
mesta vatnaklasa á Suðurlands-undirlendinu, þar sem
hún var bæði ljósmóðir og læknir á stóru bili, mætti
skrifa um það heila bók. — Hún fjekk send meðöl beint
frá Landlækni, er sýndi best hvað hann treysti henni,
enda fylgdist að kjarkur, dugnaður og hepni í starfi.
Þórunn var mjög draumspök. Margt óskiljanlegt bar
fyrir hana í draumi, og trúði hún því, að sjer væru lögð
ýms heilræði í draumi. Vestast í túninu í Kálfafellskoti
var hár hóll, þar bjó álfkona. — Þessi kona birtist Þór-
unni í draumi öðru hvoru öll þau 30 ár, sem hún var í
Kotinu.
Árið 1897 fluttist fjölskyldan alfarin úr Fljótshverfi
austur á Fljótsdalshjerað. Olli því mest, að ýms hlunn-
indi gengu til þurðar, meðfram vegna ásóknar togaranna
við strendurnar.
í Borgarfirði, eystra, (Brúnuvík) var Þórunn um hríð,
einnig á Seyðisfirði, en síðast í Reykjavík. — „Þar átti
jeg tal við hana og sagði hún mjer margt um grösin sín,
hún var þá 86 ára gömul.“ (H. B.).
Þórunn var fremur lítil kona vexti, en svo kvikleg í
hreyfingum, að svo var að sjá, sem hún gæti helst ekki
setið kyr nokkra stund fyrir fjöri og ákafa, sem knúði
hana áfram. Augun voru ógleymanleg, þau voru módökk
á lit og tindrandi, og svo virtist, eins og brynni úr þeim
álmgaeldur, þegar hún talaði,