Hlín - 01.01.1961, Page 72

70
Hlin
trúað fyrir, til þess, er framkvæma þarf á heimilinu. —
Hamingja og lieill margra lieimila hefur beðið alvarlegt
tjón sökum vöntunar á sparsemi.
Á inörgum nútíma heimilum hefur konan og móðirin
engan tíma til að vera í samfjelagi við mann sinn, eða
hann í samfjelagi við konu sína, engan tíma til að skifta
sjer af, eða fylgjast með, sálarþroska barna sinna. — iÞar
er enginn tími nje staður fyrir hinn dýrmæta Frelsara,
til þess að hann megi gerast þar náinn heimilisvinur.
Smátt og smátt verður konan algerlega niðursokkin í ein-
tóma stritvinnu. — Kraftar hennar, 'tími og áhugi verður
um of upptekinn af þeim hlutum, sem eyðast við notkun-
ina.
Of seint rankar hún við sjer. — Finnur loks sjálfa sig
næstum því sem gest á sínu eigin heimili. — Hin dýfmætu
tækifæri, sem hún einu sinni hafði til að leiða með áhriF
um sínum ástvini sína til æðra lífs, eru horfin með öllu,
ónotuð.
Kona þessi, sem talað er um, kaupir akur, sem hún hef-
ur haft augastað á, hún girðir lendar sírtar krafti, og tek-
ur sterklega til armleggjunum, hún finnur, að atvinna
hennar er arðsöm. Á lampa hennar sloknar eigi um næt-
ur. '
Þessi orð opinbera, með guðlegum innblæstri, skap-
einkunn, sem sjaldan kemur fram, jafnvel á þessum dög-
um, þegar konur eru taldar hafa jafnrjetti við karlmenn.
Kona sú, sem lýst er í Orðskviðunum, rjeði ekki einungis
yfir fje sínu, þangað til hún gat keypt „akur“, heldur
rannsakaði hún jarðveg hans, til þess að vita, hvort hyggi-
legt væri fyrir liana að planta í hann.
Ef til vill eru það fáar konur, sem þurfa að annast fjöl-
skyldu, er lánast vel kaupsýslustörf, en þær geta, með hóf-
legum tilkostnaði, haldið uppi heimilinu og klætt börnin,
hjálpað mikið fjölskyldum sínum í því að koma til leiðar
heimilis- og þjóðmenningarlegu öryggi.
Annar orðskviður kennir, að sumir rniðli öðrum, og