Búnaðarrit - 01.01.1992, Blaðsíða 205

en verður að teljast fráleitt og óþolandi fyrirkomulag fyrir bændur, sem
hafa nytjar af villtum dýrum á sínu eigin landi samkvæmt gömlum
lögum og hefðum (selveiði, fugla- og eggjataka ýmiss konar o.fl.).
Útilokað virðist að fylgja eftir margbrotnum reglum um hvað eina út
um afskekktustu landshluta, vilji menn sniðganga þær á annað borð.
Bændur hafa jafnan séð sér hag í að spilla ekki eigin landnytjun og þurfa
ekki fyrirmæli frá fjarlægum stöðum til að vernda sig fyrir eigin
verkum. Lög þurfa hins vegar að vernda það, sem annars er í hættu.
Það verður að teljast æskilegt, að reglur, sem fólki er ætlað að fara eftir,
séu sem einfaldastar og breytist ekki oftar en þörf er á. Fólk Iiggur ekki
yfir því að lesa og tileinka sér breytilegar reglugerðir um hvað eina, sem
snertir daglegt líf þess. Frumvarpið virðist hins vegar opna leið til þess,
að embættismenn geti stjórnað þessum yfirgripsmikla málaflokki með
tilskipunum, og að reglur geti breytzt eftir viðhorfum þeirra, sem
stjórna hverju sinni, og eftir áhrifum þrýstihópa á þá menn.
Farsælla hlýtur að vera, að farið sé eftir einföldum lagaákvæðum og
fornum venjum, þar sem því verður við komið.
I heild sýnist frumvarpið bera nokkurn keirn af þróun í þá átt, að
stjórnað sé með rammalögum og reglugerðum frekar en beinum
lagagreinum, og hlýtur það að teljast vafasöm lýðræðisþróun. Þá er
verið að draga löggjafarvald úr höndum Alþingis og fá í hendur
embættismönnum, skrifræði þanið út, fram yfir það, sem þarf að vera.
Fróðlegt er að lesa eftirfarandi upplýsingar neðan til á blaðsíðu 8 í
frumvarpinu, þar semsagt erfrá því, að nefndin hafifengið upplýsingar
um sambærilega löggjöf annars staðar á Norðurlöndum: - „Þótt
gagnlegt væri fyrir nefndina að hafa lög þessara þjóða til hliðsjónar,
reyndist ekki unnt að byggja mikið á þeim,/?v/þau eru ekki rammalög,
heldur geyma mjög svo ítarleg ákvæði urn alla framkvæmd“. - Ramma-
lög skulu það vera, það sýnist vera gert að grundvallaratriði.
4. I 7. grein er minnzt á villt dýr, sem valda tjóni, og hugsanlegar varnir
gegn þeim. I sambandi við það skal minnt á eftirfarandi: Á því hefur
borið í vaxandi mæli undanfarið, að alfriðaðir fuglar valdi ærnu tjóni,
sem mönnum hefur þótt hart að þola bótalaust. Þar er einkum átt við
erni í æðarvarpi.
í öðrum löndum tíðkast, að ríkið taki ábyrgð á alfriðuðum dýrum og
bæti tjón, sem þau valda. Eðlilegra er talið, að samfélagið beri það en
einstaklingar.
Eindregið er lagt til, að í frumvarpinu verði ákvæði, sem skilgreini
ábyrgð og bótaskyldu ríkisins, ef einstaklingar verða fyrir tjóni af
völdum alfriðaðra dýra.
5. I 9. gr. þyrfti að koma lágmarksákvæði um meðferð skotvopna með
tilliti til þess, að af skotveiðum stafi sem minnst hætta.
203