Búnaðarrit - 01.01.1992, Blaðsíða 230
Þess vegna er oftast reynt að lækna gripi á sýktum bæjum. Lækning er
hinsvegar bæði tímafrek og erfið og oft mjög kostnaðarsöm.
Bólusetning gegn þessum sjúkdómi er enn sem komið er vandmeðfarin
og langvinn aðgerð.
Ef gripum með hringskyrfi er slátrað koma útbrotin fram sem verulegur
galli á húðinni, þegar farið er að verka hana. Slíkar húðir eru því verðiitlar.
Algengt er að hringskyrfi berist frá sjúkum gripum á fólk, sem sinnir uin
gripina, einkum á handleggi og hendur, en getur kontið fram hvar sem er.
Ef slíkar ákomur koma fram í hársverði eða skeggrót, geta þær verið
mjög þrálátar og óþægilegar, og tekur lækning þeirra oft nokkra mánuði.
Fólk, sem hefur smitast af hringskyrfi, þarf að gæta þess að smita ekki
sína nánustu, einkum börn.
Lyf, sem nú eru notuð handa fólki gegn hringskyrfi, eru yfirleitt
árangursrík, en hafa stundum óþægilegar aukaverkanir og lyfjameðferð er
langvinn.
Af þeim ástæðum, sem hér eru raktar, ætti að vera ljóst að nokkuöer ásig
leggjandi til þess að forðast að þessi sjúkdómur verði landlægur í búfé hér á
landi. Með öllu er óþekkt hvernig þessi sjúkdómur leggst á útigangshross og
sauðfé hér á landi nái hann fótfestu.
Helstu heimildir
1. Aamodt, O., Gudding, R.: Norsk Veterinærtidskrift, 1990, 7, 507-511.
2. Aðalsteinn Sveinsson: Munnleg og skrifleg heimild.
3. Forshcll, P.K.: Svensk Veterinártidning, 1991,43, 14, 718-719.
4. Friðriksson, S.: Árbók landbúnaöarins, 1970, 101-108.
5. Jónsdóttir, K., Hjálmarsdóttir, M.H.: Læknaneminn, 1988, 41,24-28.
6. Sigurður Sigurðarson.: Munnlegar og skriflegar heimildir.
7. Þættir um innllutning búfjár og búfjársjúkdóma, Reykjavík, 1947, 87-107.
228