Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 19

MORGUNN
129
Meðan Polly var í sambandsástandi og Pétur var að tala,
lcom afar-ákaft þrumuveður með miklu hagli. Pétur lyfti upp
hendinni og sagði: „Þetta er veruleg hætta; fyrirgefið þér, að
eg vík mér frá; eg verð að fara og stöðva þetta.“ Storminum
var tafarlaust lokið, haglið hætti, þrumurnar ultu burt. En
rafmagnsstrengirnir voru allir slitnir og dimt var í hverju
húsi, því að himininn var svartur af skýjum og næturmyrkrið
var dottið á.
En í hinu helga herbergi var skærara ljós en rafljósið
hafði verið, og Pétur postuli hélt áfram samtali sínu við
konuna.11
Þessi Mr. Spencer hefir fengið lækningu með afar-ein-
kennilegum atvikum. Eg er svo heppinn að hafa fyrir mér
skrifaða frásögn hans sjálfs, og les ykkur þýðingu á henni.
Hann hefir skrifað fyrir mig meira úr reynslu sjálfs sín, en
í þetta sinn sleppi eg öðru en lækningasögunni og því, sem
stendur í nánu sambandi við hana. Sagan sýnir meðal ann-
ars ótvíræðlega, hvert er hugarfar þessa fólks andspænis þeim
'Opinberunum, sem það er sannfært um, að það sé að fá, og hve
sannfæringin er laus við allar efasemdir. Eg er ekki í neinum
vafa um það, að Jesú frá Nazaret hefði þótt Mr. Spencer góð-
xir lærisveinn.
Nú les eg ykkur frásögn hans,
„í aprílmán. 1922 tók Pétur postuli að sér stöðuga stjórn
•á frú X. (Polly). Hann stöðvaði alla fundi hjá henni, nema fyrir
þá, sem komu til þess að leita sér andlegrar leiðbeiningar og
huggunar. En það yrði of langt mál og ókleift að koma fyrir í
þessari stuttu frásögn, ef gera ætti grein fyrir öllum þeim
atvikum, sem enduðu á því, að Pétur postuli tók hana að sér.
í aprílmán. 1923 spurði Pétur postuli mig, hvort eg vildi
fara til Englands til þess að reka erindi föðurins. Það var
nokkurs konar pílagrímsferð, og líka afplánunar. „Faðirinn"
vildi láta mig fara, en eg varð líka að leggja í sölurnar
stöðu mína og framtíðarhorfur, til þess að aðstoða þá, sem
hann sendi mig til. Jesús kom, talaði við mig og sagði: „Eg
skipa þér þetta ekki, og eg dæmi þig ekki, þó að þú gerir það
9