Morgunn - 01.12.1926, Blaðsíða 94

204
M ORGUNN
nm, mjög margir, sem ekki geta orðið fyrir neinum sál-
rænum dularáhrifum.
í öðrum flokkinum eru þeir, sem verða varir við hitt
og annað, eftir að hafa leitað lækninga úr þessari átt, —
svo sem fótataks, þar sem enginn sýnilegur er á ferðinni,
snertinga eða sýna og þar fram eftir götunum, — en fá
ekki lækningu.
í þriðja flokkinum eru þeir, sem ekki verða neinna
sérstakra áhrifa varir, en telja sig fá lækningu.
í fjórða flokkinum eru loks þeir, sem verða fyrir sér-
stökum áhrifum og telja sig líka fá lækningu, að miklu
eða litlu leyti, bata um nokkurn tíma, eða að fullu.
Til þess að þetta verði ekki alt of langt mál, set eg
hér eingöngu nokkurar af þeim sögum, er eg hefi heyrt
um sjúklinga í 4. flokkinum hér í Reykjavík og nágrenninu.
Eg hefi sjálfur talað við þá, og skrifað frásögnina eftir
munnlegri skýrslu þeirra, að því leyti, sem ekki hefir leg-
ið fyrir mér skrifleg greinargerð frá þeim. Eg hefi lesið
það fyrir þeim, sem eg hefi eftir þeim skrifað, og þeir
hafa fullyrt, að rétt sé með farið.
Eg byrja þá á atburðum, sem að nokkuru leyti heyra
saman, eins og menn munu sjá á frásögninni, og eru ein-
kennilegar að því leyti, að þeir byrja allir sömu nóttina.
Frásögn Ágústs Jónssonar
Rauðarárstíg 5, Reykjavík.
í fyrravetur í marzmán. skrifaði hann M. Th. og bað
hana að sjá um, að »Friðrik« kæmi til sín. Nokkuru síðar
fékk hann skeyti frá henni um það, að »Friðrik« kæmi.
Tveimur eða þremur nóttum síðar fanst honum hann liggja
hálfvakandi í rúminu á bakið, og sá þá mannshandlegg
upp að olnboga, sem lagði útrétta höndina á brjóst hon-
um dálitla stund. Þetta var endurtekið með nætur mihibilL
Þá varð hann ekki var við neitt oftar. Hvorugt skiftið sá
hann nema handlegginn, en nákvæmlega eins bæði skiftin,
og handarálagningin var sú sama, beint yfir hjartagrófinni.