Morgunn - 01.12.1926, Qupperneq 118

228
MORGUNN
ekki í hálfkvisti við ýmsa þá vitleysu, sem upp hefir kom-
ið innan rétttrúnaðar-kristninnar sjálfrar, eftir því sem nú-
tíðarmenn Iíta á það mál.
Annars er mér ánægja að benda á það
Guðfræðilegt guð{ræðiiegt frjálslyndi, sem kemur fram í
rja s yn samtali Dr. J. H. við blaðamanninn. Hann
hélt því fram í því viðtali, eftir því sem blaðið hermir, að
guðfræðin verði ávalt að fylgjast með tímanum, vera í sam-
bandi við kröfur nútímans. Og hann lýsir yfir því, að ís-
lenzka kirkjan sé yfirleitt frjálsari og rúmbetri en danska
kirkjan, því að hér hafi menn ekki átt að berjast við jafn-
mikið þröngsýni (»trange ForhoId«). Hann telur það eiga
upptök sín í skapgerð þjóðarinnar — íslendingar æski frels-
is og vilji hafa leyfi til þess að þroskast frjálsir, eins á
hinu kirkjulega sviði sem á öðrum sviðum. Hann bendir
á, að gamla prestaheitið hafi verið afnumið, og að prest-
arnir hér muni vera óbundnari af loforðum en annarsstað-
ar. En fremur lætur biskupinn þess getið, að hér á landi
sé lítið deilt um trúarkreddur, því að íslendingum hafi
orðið það ljóst, að það séu staöreyndirnar, sem eigi að
skipa öndvegissætið.
Þetta er alt rétt og vel mælt. Og þegar biskup hefir
fengið fullan skilning á því, að af öllum þeim mönnum,
sem Iáta sig trúarbrögðin miklu skifta, eru það spíritistarn-
ir, sem allra-mesta áherzlu leggja á staðreyndirnar, þá ætti
að mega búast við því, að hann komi sér vel saman við
þann flokk manna.
Það er nokkuð slitin athugasemd, að til-
veran sé dularfull. Samt er sú athuga-
semd það eina, sem mönnum verður að
orði — getur orðið að orði — þegar þeir kynnast sumu
því, sem gerist, annaðhvort af lestri eða með öðrum hætti.
Svo var um mig, þegar eg las hér um daginn söguna,
sem hér fer á eftir í stuttu ágripi. Sögumaðurinn er mikið
kunnur enskur prófessor. Ritstjóra blaðsins »Light« hefir
verið skýrt frá því, hver hann er; en af einhverjum ástæð-
Stúlkan
i tjörninni.