Morgunn - 01.12.1926, Blaðsíða 55

MORGUKN
1Ö&
anir sálarrannsókna-vísindanna og tekið þœr upp í boðskap
sinn á sama hátt og liann hefir gjört við framþróunarkenning-
una. Eins og eg hefi þegar sýnt fram á, þá eru þessi vísindi
víðtœkari en kristindómurinn. Eina leiðin til þess, að liann geti
haldið þeim innan sinna takmarka, væri að færa þau takmörk
svo út, að þau umlykju alt mannfélagið á jörðinni. Þetta hefir
honum ekki tekist, og ef dæma skal eftir þeim skorti á andlegri
innsýni og sveigjanleika, sem svo lengi hefir einkent liann, þá
á hann margt eftir að læra — og töluverðu að hafna af því,
sem lært hefir verið — áður en þessu yrði lokið.
En þangað til þessu farsællega markmiði verði náð, verð-
um vér að bíða rólegir átekta í þeirri vissu að eins og viður-
kenningin á framþróuninni gaf kristninni víðtækari og veglegri
skilning á sköpuninni og skaparanum, á sama hátt muni viður-
kenningin á liinum miltlu sannindum, er liin sálrænu vísindi
flytja, breyta þeim, er neitað hafa tilveru Gruðs, í trúmenn,
gjöra Gyðinginn að betri Gyðingi, Múhamedstrúarmanninn að
betri Múhamedstrúarmanni, kristinn mann að betri og áreið-
anlega að gæfusamari og ánægðari kristnum manni.
Ahugasamir menn segja frá hinu nýja lífi.
Ef til vill á það ekki illa við, að ltoma liér með dálitla
viðvörun.
Sumir þeirra, sem eg hefi átt bréfaviðskifti við, virðast
líta svo á, að þær fregnir, er koma frá þeim, er farnir eru af
þessum heimi, liljóti að vera tvímælalaust réttar — nema þær
komi frá verulega illum öndum. En því fer fjarri, að þessu
sje svo farið.
Meðan á ófriðnum stóð, var það siður minn að skrifa
piltunum á vígstöðvunum. Þegar þeir fengu heimfararleyfi,
komu þeir jafnan heim til mín til þess að reykja með mér
pípu og rabba við mig. Eg hlustaði á þá, þegar þeir heltu
yfir mig vísdómi sínum. En hvað alt skyldi fara á aðra
lund, ef þeir mættu ráða! Með þeirri fullvissu, er æsltunni og
reynsluleysinu er eiginleg, sögðu þeir mér frá fyrirætlunum
óvinanna, hvað gjöra hefði átt til þess að veita þeim viðnám.