Hugur - 01.01.2006, Síða 146

Hugur - 01.01.2006, Síða 146
144 Maurizáo Ferraris goðsögu eða að veikri útgáfu af sjálfiim sér. Er þetta ekki í reynd — og með þessum hætti nálgumst við hið ótakmarkaða - hið hefðbundna skilyrði alls þess sem er, þ.e. hefðbundið skilyrði alls þess sem er gefið í líki nærveru? Oll fyrirbæri eiga sér dulda hlið sem sést ekki frá sjónarhóli mínum og ég gæti raunar ekki séð frá neinum sjónarhóli, noumenon-ið. Sérhvert fyrirbæri, að svo miklu leyti sem það er raunverulegt, er ekki að finna á sjónhimnunni í botni augna minna. Það er í alvörunni þarna úti, í heiminum, og sem sh'kt á það sér fortíð og framtíð. Um leið er málum til dæmis þannig háttað að sú staðreynd að maður getur lagt mat á hlutdeild fyrirbærisins í skynjuninni og borið hana saman við hlutdeild ofskynjana, stafar af því að fyrirbærið er ekki fyllilega nærverandi. Þess utan ber samt sem áður að líta á þennan eiginleika, að vera að hluta til ósmættanlegt, sem ytri eiginleika fremur en innri. Ólíkt til dæmis ofsjónum varðar fyrirbærið ekki mig einan; það er einnig fyrir aðra. Fyrirbærið er það sem ræsir gangverk vitnisburðarhagkerfisins, en sam- kvæmt því er eitthvað fyrir mig aðeins að því leyti sem það er fært um að vera fyrir hvern þann sem kæmi í minn stað. Þannig reynist ekki-nærveran, jafn- vel frá þessum sjónarhóli, h'kari grundvallaruppsprettu en ágalla. Líkt og hjá Leibniz felur hvaðeina sem einstakt er í sér óendanleika. Af þessum sökum virðist sérhvert fyrirbæri sóma sér vel sem hugmynd (og þá, enn sem fyrr, í skilningi Kants fremur en Humes). Tvíeðh hugsjónarinnar sem við höfum beint athyglinni að, tvíeðli í þeim skilningi að hugmyndin er í senn nærvera í sinni æðstu og snauðustu mynd — og þannig teygir hún sig út í hið óend- anlega — hnignar að lokum (og þar rekumst við á þá heimspeki sögunnar sem færð er fram í Kreppu evrópskra vísinda, Die Krisis der europdischen Wiss- enschaften) niður í líkan um eðlislæga þætti sem þenur sig einmitt út með því að styðjast við ekki-nærveru: hugmyndin er „á l’infini“, „út í hið óendanlega," ávallt á leiðinni, aldrei fullgerð. Rétt eins og fyrirbærið. Þetta er vandmeðfarið atriði sem segja má að liggi til grundvallar margs konar misskilningi sem Derrida hefur mætt á sinni leið, misskilningi af þeim toga sem brýst út í ásökunum um efahyggju, tómhyggju, póstmódernisma - eða, í einu orði sagt, um þá óefnislegu hugsun sem klínt hefur verið á hann með blendingsfrasanum „það er ekkert utan textans“, að ógleymdri kenning- unni - og við vitum hvernig henni hefur verið beitt - „það eru engar stað- reyndir til, aðeins túlkanir". Burtséð frá illkvittninni sprettur misskilningur- inn af þeirri staðreynd að það er ekki rétt að maður sé að breyta heiminum í uppspuna þó maður fallist á samsetjandi þætti nærverunnar eða óendan- leikavæðingu fyrirbærisins, eða fallist þess utan á margræðni greinarmunar- ins á birtingu \presentation\ og endurbirtingu \representation\. Þessu er þver- öfugt farið. Greinarmunurinn á fyrirbæri og ofskynjun, rétt eins og munurinn á fyrirbærafræði og fyrirbærahyggju \phenomenalism\, hvílir ein- mitt á þeirri staðreynd að ofskynjun er manni meira nærverandi en fyrirbær- ið og að sannleikurinn, sá eiginleiki fyrirbærisins sem ekki liggur í augum uppi, er einmitt afleiðing af ekki-nærveru þess, það er af því einkenni þess að vera ótakmarkað. Víkjum þá að komu Messíasar. I grófum dráttum er sú
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211
Síða 212
Síða 213
Síða 214
Síða 215
Síða 216
Síða 217
Síða 218
Síða 219
Síða 220
Síða 221
Síða 222
Síða 223
Síða 224
Síða 225
Síða 226
Síða 227
Síða 228
Síða 229
Síða 230
Síða 231
Síða 232
Síða 233
Síða 234

x

Hugur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.