Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Side 40

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1941, Side 40
134 TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR þjóðin er fámennasta inenningarþjóð veraldarinnar og tilverurétt sinn og sjálfstæðisbaráttu rökstyður hún fyrst og fremst með sérkennilegri alþýðumenningu sinni. Meg- um við því sízt af öllu við þvi að gjalda afhroð í þeim efnum. Þá er og á hitt að líta, að í flestum erlendum menn- ingarlöndum hefur síðustu áratugina glæðzt mjög áhugi fyrir því að bæta uppeldisaðstöðu barnanna, sem liöfðu 'hana versta áður. Hefur því viðast í borgum og kaup- stöðum verið komið á fót fjölda leikvalla, leikskóla, barna- garða, dagheimila og þvílíkra stofnana fyrir smábörnin. Og þeir, sem kynnzt hafa nýtízku leikskólum og dagheim- ilum, eins og þau gerast bezt, geta ekki verið í vafa um, að þar líður börnunum vel og þau aukast þar að lífs- reynslu og þroska eftir þvi sem meðfæddir hæfileikar leyfa. Víst getur það ekki talizt óeðlilegt, þótt íslenzkir kaup- staðir, sem vaxið hafa mjög ört og að ýmsu levti við van- efni, séu óhaganlega byggðir á marga lund. En þar sem landrými er jafn óþrjótandi og á íslandi, getur það trauðla orðið viðlilílandi til langframa, að byggðinni sé þjappað svo saman við þröngar og óbreinar götur, að lieilbrigði og þroska æskunnar sé teflt í mestu tvísýnu fvrir þær sakir. Grasbali og trjágarður umbverfis livert einasta íbúðahús ldýtur að verða lágmarkskrafa framtiðarinnar. Hitt er þó sýnu fjarstæðara, að stór borgarhverfi séu gersamlega leikvallalaus að öllu leyti. Þeir tímar munu koma, og áður en langt um líður, að slíkt þyki jafn fjarri sanni og nú mundi þykja skortur á vatnsleiðslu eða salernum. Þá vil ég víkja að skólunum nokkrum orðum. Ég hef þegar látið þess getið, að skólarnir séu ekki færir um að bæta fyrir þær vanrækslusyndir þjóðfélags og heimila, sem meðal annars bamla eðlilegum málþroska smábarnanna. Skólarnir vinna vissulega mikið starf og gera mikið gagn, en þeir eru eigi að síður fjarri því að búa vfir þeim á- hrifamætti og þeirri tækni, sem þjóðlíf vort gerir kröfu til á þessum tímum. Ýmsum hættir við að skella skuld-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.