Tímarit Máls og menningar - 01.12.1964, Qupperneq 42

Tímarit Máls og mcnningar
reynslu um verkanir eldinga á sjón-
taugar skepnunnar, en þekkti ekkert
til áhrifa heilags anda á þau líffæri.
Einu sinni laust eldingu niður í hest-
hús hjá honum föður mínum í Ein-
holti. I öðruin endanum voru tveir
hestar, sem báðir lágu steindauðir,
þegar að var komið um morguninn,
og annar þeirra var hann Gamli-
Skjóni, sem á yngri árum sínum var
eftirlætisreiðhesturinn hans pahba. I
hinum enda hússins voru önnur tvö
hross. Þau höfðu einnig fallið lil
jarðar eins og Gamli-Skjóni og Páll
postuli, en lifðu af eins og hinn síð-
arnefndi. Og þau voru steinblind eins
og hann. Ég gat bezt um það borið
sjálfur, þar sem ég leiddi þau milli
vatns og húss næstu daga. En eflir
þrjá daga voru þau aftur orðin alsjá-
andi, alveg eins og Páll postuli. En
þar skildi, að blessuðum hrossunum
datt ekki í hug, að þetta væri refsing
fyrir drýgðar syndir eða það hafi
verið guðleg náðargjöf, þegar þau
fengu sjónina aftur, og þess vegna
voru þau nákvæmlega sömu skepn-
urnar eftir sem áður. Svona gat ég
orðið strákslegur gagnvart Páli post-
ula, enda fór hann óskaplega í taug-
arnar á mér. Frá honum var hún
komin friðþægingarkenningin, sem
mér fannst siðlausari en nokkur önn-
ur trúarkenning, sem ég hef rekizt á
í nokkrum trúarbrögðum.
Og svo var ég gersneyddur allri
pcrsónudýrkun á Jesú. Ég botna eig-
inlega ekkert í því, því að vissulega
var uppeldi mitt ekki mengað neinni
villutrú, og kristnisiðir voru mikils
virtir á heimili mínu í uppvextinum,
og kirkjulega sinnaður hef ég ávallt
verið svona í og með. Líklega hefur
mig frá upphafi brostið allan hæfi-
leika til persónudýrkunar, og hefur
það verið mér mikið guðstillag nú í
seinni tíð. Það hvarflaði aldrei að
mér, að í biblíufræðum ætti að taka
persónu Jesú frá Nazaret eitthvað
öðrum tökum en persónur annarra,
sem koma þar við sögu. Mér var
miklu tamara að kalla hann Jesú frá
Nazaret en Jesú Krist, þar sem Krist-
ur var viðurnefni, sem hann var
sæmdur af trúarlegum ástæðum. 011
mín prestsskaparár og fram á þennan
dag kann ég illa við, þegar Jesús er
titlaður sem guðs sonur eða frelsari
cða endurlausnari, en meistari get ég
vel tekið mér í munn um hann, ekki
síður en Þórberg eða Jón Vidalín.
Astæðan er hreint ekki sú, að ég
kunni síður en aðrir að meta mann-
dóm Jesú, spáinannlegan kraft og
snjöll og djúp spekiyrði. Frá minum
bæjardyrum var það móðgun við
minningu þessa mikla spámanns, ef
maður kinokaði sér við að tala um
hann eins og uin aðra menn, með
sama orðbragði og aðra, eftir því
sem við átti hverju sinni, að ég nú
ekki tali um með sama málrómi. En
sumum prestum er svo farið, að þeir
taka upp vælutón, sem helzt gæfi til
341