Tímarit Máls og menningar - 01.12.1964, Qupperneq 44

Tímarit Máls og menningar
að þau guðspjöllin, sem elzt eru tal-
in, gera alls ekki ráð fyrir öðru en
að Jesús hafi verið sonur Jóseps, en
allar helgisögurnar um Gabríel, fæð-
ingu Jesú og barnæsku síðar til
komnar. A möguleika fyrir frjóvgun
eggs í móðurlífi án karllegrar íhlut-
unar var ekki minnzt með einu orði,
enda var afstaða prests sú til máls-
ins, að ef hann tæki að gera ráð fyr-
ir þeim möguleika, þá hefði hann
talið sig skuldbundinn til að taka
það gott og gilt, ef stelpa í prestakall-
inu æli barn, en neitaði með öllu að
hafa komið nálægt karlmanni. Það
verður að vera samræmi í hlutunum.
Aldrei leitaðist ég við að leiða get-
um að því, hve margir hneyksluðust
upp fyrir haus og niður í tær, enda
kom það ekkert málinu við, því að
þetta virtist engin áhrif hafa á sam-
búðina við sóknarbörnin. En það var
farið að glíma við sannfæringargildi
einstakra frásagna guðspjallanna. Ég
held ekki, að það hafi fyrst og fremst
verið af áhuga fyrir persónu Jesú,
heldur miklu fremur spennandi átök
við það, hvað lesa mætti út úr þess-
um frásögnum, ef þær væru lesnar
án allra fyrirfram ákveðinna skoðana
um túlkun þeirra.
Arangur af þeirri glímu varð fyrst
erindi: Hann æsir upp lýðinn. Það
erindi flutti ég fyrir troðfullu húsi í
Nýja bíói í Reykjavík við ágætar
móttökur. Þær móttökur bergmáluðu
síðan í Alþýðublaðinu, sem þá var
vinstra blað í andlegum og stjórn-
málalegum efnum. Foringjar Alþýðu-
flokksins, sem þá var vinstri flokkur,
héldu mér samsæti sem kærkomnum
gesti til höfuðstaðarins, og Haraldur
Guðmundsson mælti fyrir minni
mínu. Á þeim tímum nutu snjallir
fyrirlesarar, sem fluttu fólkinu nýjar
skoðanir á lífinu og tilverunni, mik-
illar alþýðuhylli. Þessi fyrirlestur var
boðaður síðdegis einn sunnudag í
Góðtemplarahúsinu í Hafnarfirði.
Svo kyngdi niður snjó allan laugar-
daginn og sunnudagsnóttina og hríð-
arveður fram á sunnudag. Engir híl-
ar fóru milli Reykjavíkur og Hafnar-
fjarðar, og umboðsmaður minn í
Firðinum, Davíð Kristj ánsson, af-
lýsti fyrirlestrinum, þar sem liggja
þótti í augum uppi, að fyrirlesarinn
kæmist ekki á vettvang.
En fyrirlesaranum komu ekki í hug
nein forföll, brá undir sig postulafót-
unum og áætlaði sér klukkutíma
hvíld, áður en hann stigi í ræðustól-
inn. Áætlunin stóðst nákvæmlega, og
um leið og ég birtist í dyrunum, rauk
Davíð í símann og hvarf þaðan varla,
fyrr en tími þótti kominn til að leggja
af stað til fundarhússins: Séra Gunn-
ar er kominn. Viltu hringja í þennan
og þennan og svo hinn ? Upp aftur og
aftur. Húsið var þéttsetið á tilsett-
um tíma, og næstur ræðustólnum sat
Ogmundur Sigurðsson, öldurmann-
legur og glaður á svip og tók fyrirles-
arann elskulegu tali að erindi loknu.
346