Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 22

Tímarit Máls og menningar
uni fyrir framan verksmiðjur. lJað
eru því eðlileg viðbrögð, þótt þau
séu kannske barnaleg, að lumbra
á kommúnistum, þegar þeir ná í þá.
Og svo var það árás l’Humanité gegn
okkur, gegn mér.
Hvað refsiaðgerðirnar gegn „Occi-
dent“ snertir, þá vildi ég segja þetta:
við viljum fá málfrelsi innan háskó]-
ans, en við neitum fylgismönnum
ljandaríkjanna um það. Enginn
myndi vilja leyfa fund um efnið
„Hitler hafði rétt fyrir sér, þegar
hann lét drepa sex milljónir Gyð-
inga“. Hvers vegna actti að láta við-
gangast að fasistar haldi fund um
efni, sem er alveg í þessum dúr?
Um hvaða baráttumál reynið þið
að sameina stúdenla og gefa þeim
pólilískt slcyn?
D. C.-B.: — Með okkur eru menn,
sem ég mun kalla „þriðja heims
sinna“. 1 augum þessara manna er
baráttan gegn heimsvaldastefnunni og
gegn arðráni þriðja heimsins aðal-
baráttumálið, og umhugsunin um
það veldur því að þeir komast til
pólitískrar meðvitundar. Við teljum
á hinn bóginn, að það sé nauðsyn-
legt að styðja baráttu þriðja heims-
■ins með því að stefna að því að
eyðileggja, eftir því sem við getum,
miðstöðvar arðránsins, sem eru í
Ftakklandi sjálfu og við náum til.
En upphaf stjórnmálaáhuga okk-
ar, sem hefur orðið þess valdandi að
við stöndum með hinum arðrændu,
eru þau skilyrði sem við verðum að
búa við í háskólanum. Þetta er það
sama og gerðist í Þýzkalandi. Þeg-
ar hinir 10.000 stúdentar í Nanterre
gerðu verkfall til að krefjast betri
námsskilyrða var fyrst talað um
„korporatisma“. Hreyfingin hefði
kannski stirðnað í korporatisma,1 ef
þær nefndir prófessora og stúdenta,
sem við komum til leiðar að væru
stofnaðar, hefðu getað starfað. En
það gátu þær ekki: yfirvöldin höfn-
uðu öllurn kröfum okkar, jafnvel
þegar prófessorarnir studdu þær. Og
prófessorarnir voru skræfur, eins og
Ricoeur sagði (Paul Ricoeur, pró-
fessor í heimspeki í Nanterre): Þeir
voru sammála stúdentum en neituðu
að gera verkfall með þeim.
Þegar við kröfðumst bættra skil-
yrða, var það þvi sjálft kerfið, sem
við rákum okkur á: liið stjórnmála-
lega vald, kapítalismann og háskóla-
kerfi hans. Þetta var upphaf stjórn-
málaáhugans: stúdentarnir fóru að
draga kapítalistískt þjóðfélagskerfi í
efa og það þjóðfélagshlutverk, sem
háskólinn hefur innan þess, og þeir
neituðu að verða embættismenn
framtíðarinnar, menntaðir til að arð-
ræna verklýðsstéttina.
Virðist þér ekki að margir stúd-
entar taki upp heldur (eða mjög)
frumstœða byltingarstefnu, af því að
1 Stefna sem einskorðar sig við ópólitíska
hagsmunabaráttu.
116