Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 88
Tímarit Máls og menningar
Hann á að þeía1,
hann átti seígja
hann átti seígja Halújá2;
prestinn jeg meína,
ljótt er að leýna,
lendi þar skeína sem hún á;
hann á að þeía,
hann átti seígja
hann átti seígja Halújá!
Nú er grátur,
nú er grátur,
nú er eg kátur; búið er;
þínginu slitið,
það bið eg vitið
þíngið er skitið ennþá hjer;
Nú er grátur,
nú er grátur,
nú er eg kátur; búið er!
Þetta kvæði, sem ekki hefur verið kunnugt áður, er skrifað á áttablaðaörk (3 bls.)
sömu stærðar og bréfið nr. 3 hér á undan, og mætti vera að Jónas hafi sent Brynjólfi
kvæðið með því bréfi, þó að ekki sé það víst. Kvæðið er af sama sauðahúsi og Skræl-
ingjagrátur, en það kvæði er naumast ort síðar en 8/2 1844 (sjá JHRit I 383). Vel
getur verið að Skrælingjaþing sé fyrr ort. Það eitt skal nefnt í sambandi við þessi
kvæði, að Jón Pétursson prófastur í Steinnesi var kjörinn varaþingmaður af konungi á
bið nýja Alþing baustið 1843, en hann andaðist 8/12 1842. Þótti mönnum það ekki bera
vott um mikinn kunnugleika stjórnarinnar. Að þessu er vikið í bréfi Jónasar til Jóns
Sigurðssonar 5/10 1843 (JHRit II 156) og í óprentuðu bréfi til Brynjólfs Péturssonar
sama dag. Brynjólfur svarar Jónasi 10/10 og staðfestir að þetta sé svo, en bætir við
að Alþingi sé kvatt saman 1. júlí næsta sumar, þó að hvergi sé enn búið að kjósa „af því
Kanselliið hefir sent Instruxin eítthvað — líklega til Grænlands" (BrPBréf 37). Héðan
kann að vera komin kveikjan að Skrælingjunum í kvæðunum tveimur, svo og „datiðu
mönnunum“ í Skrælingjagráti og prestinum sem átti að þegja (leiðrétt úr deyja!) í
Skrælingjaþingi.
Jakoh Benediktsson.
1 Fyrst skr. deía, hér og í 7. vo.
- Fyrst skr. Halelújá, hér og í lok erintlisins.
182