Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 30

Tímarit Máls og menningar
studdi með ráðum og dáð. Skyndi-
áhlaup og skemmdarverk drógu úr
þessum hermönnum allan kjark og
minntu þá óþyrmilega á ógnirnar og
ófarirnar við Dien-Bien-Phu. Eina
leiðin til að afstýra þeim óförum var
„að þurrka upp vatnið til að ná fisk-
unum“, og með vatninu var átt við
hina óbreyttu íbúa. Svo mikið er víst
að nýlenduherirnir tóku bráðlega að
líta á þessa þöglu, þvermóðskufullu
hændur — sem í hálfrar mílu fjar-
lægð frá fyrirsátursstaðnum vissu
ekkert og gátu engar upplýsingar gef-
ið — sem sína skæðustu óvini. Og
úr því að það var einhuga og óskipt
þjóð sem stóð uppi í hárinu á hinum
klassíska her, þá væri eina gagnbylt-
ingaraðferðin sem dygði, sú að út-
rýma henni, þ. e. óbreyttum borgur-
um, konum og börnum. Pyndingar og
])jóðarmorð voru andsvar nýlendu-
veldanna við uppreisnum undirok-
aðra þjóða. Og vér vitum að þetta
andsvar kemur fyrir Htið nema það
sé gagngert og altækt. Einbeitt og
hatursfull þjóð sem skæruherinn
hefur sameinað til pólitískra átaka,
lætur ekki ógna sér lengur með
fjöldamorðum til viðvörunar eins
og á blómaskeiði nýlendustefnunnar.
Þvert á móti margeflist hún í hatri
sínu. Um það er því ekki lengur
að ræða að halda henni í skefj-
um með ógnarstjórn, heldur að út-
rýma henni í orðsins eiginlegu merk-
ingu. En þetta verður ekki gert án
þess að kippa um leið stoðum undan
efnahag nýlendunnar og þar með —
í beinu og rökréttu framhaldi af því
— nýlendukerfinu í heild. Innflytj-
endurnir verða skelfingu lostnir,
heimalandið uppgefið á því að fórna
mönnum og fjármunum í styrjöld sem
enginn sér fyrir endann á, almenn-
ingur heima fyrir snýst um síðir gegn
þessari villimannlegu styrjöld og loks
verða nýlendurnar fullvalda ríki.
Dæmi eru samt til um að þjóð-
frelsisstríði hefur verið svarað með
])jóðarmorði sem engar félagslegar
mótsagnaflækjur héldu í skefjum. í
slíkum tilvikum er algert þjóðarmorð
einmitt sá grundvöllur, sem herstjórn-
arlist gagnbyltingarhersins byggir á.
Og við vissar aðstæður getur það
jafnvel virzt lokatakmarkið, sem ná
verði þegar í stað eða í áföngum.
Það er einmitt þetta sem er að gerast
í styrjöldinni í Víetnam. Þetta er nýtt
stig í þróunarferli heimsvaldastefn-
unnar sem vanalega gengur nú undir
nafninu nýlendustefnan nýja, en hún
einkennist af því, að fyrrverandi ný-
lenda, sem þegar hefur öðlazt sjálf-
stæði, er beitt ofbeldi í því skyni að
kúga hana undir nýlenduokið að
nýju. Frá upphafi er gengið tryggi-
lega frá því — með því að kosta
valdatöku hersins eða með öðrum vél-
ráðum — að hinir nýju valdhafar
séu ekki fulltrúar fjöldans heldur fá-
menns forréttindahóps og þarafleið-
andi leppar erlends fésýsluvalds. í
124