Tímarit Máls og menningar - 01.10.1968, Blaðsíða 69

Jón Benedikl Björnsson
Tveir smáþættir
Hlcditaiioncs cins miðaldalcgs licrkoniing's
Eg sat á rúmbálkinum mínum morguninn eftir stríðið mikla og ígrundaði
framgang minn í orrustunni. Ég rifjaði upp fyrir mér þyt þeirra rámrödd-
uðu herlúðra og söng kviðstrengdra trumbnanna. Og í því ég sat þar á bálk-
inum þótti mér sem enn ómuðu í hlustum mér siguróp minna manna. og
við það varð ég glaður því ég hafði unnið stríðið mikla.
Þá kom í hug mér einn firnaskrítinn þanki. En hann var sá hvort undir
skinni þessa heims dyldist máske annar heimur, líkt og innribyrðingur þessa
eður hans ranghverfa. I þeim heimi væru allir hlutir slíkir og í þessum
og hver á sínum stað, en hver og einn þeirra sneri úthverfu sinni inn. Og
í þessum furðuheimi sæti nú öfugur, úthverfur og rangsnúinn tvífari minn
á sínum rúmbálki og horfði inn í haus sér, hvar væri allra þeirra hluta
atburðasvið, sem ég festi sjónar á utan mín sjálfs. Það var furðuþanki þetta,
og ég sá skjótlega í hendi mér að þessi minn skuggi eður ranghverfa hefði
tapað því mikla stríði, er ég hafði nýverið unnið, með því að allra mála
framvinda er öfug þar við hérmegin. Með því móti grætur sá maður er ég
hlæ og tapar sínu stríði er ég vinn mitt.
Og við nánari íhugun þessa máls sannfærðist ég um sannleika þessarar
minnar hugsunar. Og mér lærðist brátt að halda af skugga mínum og mér
þótti hann vera minn vin og minn frændi, og ég bý honum allt í haginn
það ég kann. Því er það að sé eitthvað mér til dundurs, græt ég, en hlæ
ef eitthvað hryggir mig, til að þessi minn vin fái notið minnar sorgar og
minnar gleði á réttan hátt og í fullnuðum tíma.
Laudatlo uiiindi
Veleðla Kláus, dyravörzlumaður í þessu húsi hins opinbera.
Trúlega vekur það þér nokkra furðu að ég, svona þvottakonuvesning, komin
163