Tímarit Máls og menningar - 01.01.1988, Side 91

Dœmd til ab hrekjast
Þá spretta jöklasóley, hundasúra, holtasóley. . .
Túlípanarnir koma upp um leið og þú snýrð aftur til mín. (54)
í vitund og hegðun Öldu má sjá ýmis brot á línuréttum tíma, eins konar
uppreisn gegn honum. Þegar Anton er kominn aftur af ráðstefnunni vill
Alda tala við hann eftir frímínúturnar, en hann færist undan og afsakar sig
með því „að langt sé liðið á tímann" (66). Sjálf er hún ekkert að flýta sér og
kemur alltof seint í sinn tíma:
Eg vona að það sé ekki liðinn meira en einn fjórði af tímanum. Þýska í sjötta
bé.
Fyrirgefiði hvað ég kem seint. Eg tafðist. (67)
Stytti mér aldur
Tíminn og afstaða Öldu til hans tengist mjög aldri. Nafnið Alda er marg-
rætt, minnir m.a. á orðið aldur. Alda er að komast á miðjan aldur og Anton
er sérfræðingur í miðaldasögu: „Ég er allur í miðöldum" (28), segir hann
eitt sinn við Öldu á kennarastofunni:
Já auðvitað ertu allur í miðöldrum mismæli ég mig í skjóli þess að mið-
aldafræðingurinn kunni ekki að leggja merkingar í slíkt. (28)
Afmæli skipta miklu máli í sögunni. Hún byrjar á 37 ára afmæli Öldu og
undir lok sögunnar er haldið upp á 44 ára afmælið hennar og það síðasta.
Þessum afmælum, svo og aldri Öldu yfirleitt, fylgir mikill kvíði sem oft
tengist stöðu hennar sem kynferðislegu viðfangi:
. . ,og svo á ég líka afmæli. Þrjátíuogsjö þótt skömm sé frá að segja. Skyldu
þeir vita réttan aldur á kennslukonunni sjötta bé bekkjar piltarnir. . . (13)
I afmælisveislunni á kennarastofunni spyr enginn „um aldurinn á Öldu.
Einsog þrjátíuogsjö sé mannsmorð. Fyrir ógifta stúlku á lausu“ (18). I
tilefni dagsins eru henni færðar tvær rjómatertur:
Þið eruð ekki með kerti, segi ég.
Þau hefðu ekki komist fyrir, segir Steindór (18)
Það skerpir aldursumræðuna í sögunni að Alda er látin vera níu árum
eldri en Anton. En slíkur aldursmunur á pari, þ.e.a.s. í þessa átt, er á
TMM VI
81