Tímarit Máls og menningar - 01.01.1988, Blaðsíða 39

Eftir spennufallið
komst hann á allar æfingar og í mjög margar leitir, en á þessum
misserum varð æ algengara að hinar ýmsu hjálparsveitir væru kallað-
ar út til að leita hver að annarri eftir velheppnaðar æfingar. Fljótlega
var hann farinn að gegna mörgum trúnaðarstörfum fyrir sveitina.
í byrjun hvers mánaðar birtist Guðni, alltaf jafn alúðlegur og
elskulegur, og borgaði þeim skilvíslega umsamin laun. Flann tyllti
sér oft hjá þeim og rabbaði góðlátlega um daginn og veginn.
Þegar frá leið og áreiðanleiki Guðna varð ekki lengur véfengdur
fóru Aðalsteinn og Edda að finna æ betur í hvílíkan lukkupott þau
höfðu dottið. Efnahagurinn blómstraði, þau gátu veitt sér margt sem
áður hafði aðeins verið fjarlægur draumur. Loksins gátu þau farið að
leggja eitthvað fyrir og ekki leið á löngu þar til þau áræddu að
fjárfesta í góðri íbúð sem var í smíðum. Aðalsteinn var þar löngum
og lagði gjörva hönd á margt til að flýta fyrir væntanlegum flutningi
þeirra. Þau hlökkuðu mikið til að losna úr kjallaranum hjá frænku
Aðalsteins þar sem þau leigðu.
Það eina sem talist gat ofurlítið neikvætt þegar til lengdar lét var
að vistin í sjoppunni vildi stundum verða dálítið daufleg, enda sjald-
an mikið um að vera. Það var helst Edda sem fann fyrir þessu þegar
hún var ein. Bæði var hún mannblendnari en Aðalsteinn og hafði
meiri þörf fyrir að hitta fólk, og eins varð því ekki neitað að hann
hafði tilhneigingu til að láta störfin í sjoppunni færast yfir á Eddu í
æ ríkari mæli, bæði vegna Hjálparsveitarinnar og eins vegna íbúðar-
innar. Og hún gat ekki endalaust unað sér við lestur, hannyrðir,
myndbönd, útvarp eða sjónvarp. Vinkonur átti hún fáar og þær á
kafi hver í sínu basli annars staðar og því sjaldan eða aldrei hægt að
fá þær í heimsókn. Stundum reyndi hún að fitja upp á samræðum
við viðskiptavinina, en þeir voru yfirleitt á svo mikilli hraðferð að
það mátti heita gott ef hún gat sært út úr þeim eina og eina athuga-
semd um veðrið eða verðlagið. Sölumenn, útkeyrslumenn og rukk-
arar sem í sjoppuna komu voru líka allir fremur þumbaralegir,
fannst henni.
Hún kvartaði stundum yfir þessu við Aðalstein, en honum fannst
hún meira en lítið vanþakklát að kunna ekki betur að meta þessa
frábæru aðstöðu sem þau nutu eftir að Guðni hafði komið inn í líf
þeirrá. Hann hvatti hana til að reyna að nýta sér betur bókasafnið,
hlusta á göfuga tónlist eða skoða ódauðlegar kvikmyndir.
29