Tímarit Máls og menningar - 01.01.1988, Qupperneq 42

4
Tímarit Máls og menningar
vandlega og strauk af rúðum með klúti. Síðan sá hann hana ryksjúga
gólfteppið inni í sjálfri sjoppunni, hagræða varningi í hillum og
dusta af þeim ryk með fjaðurkústi. Eftir það hvarf hún á bak við.
Eftir enn nokkra hríð fannst honum hann heyra hurðarskell. Enn
loguðu þó öll ljós í sjoppunni. I sömu andrá birtist sendibíllinn fyrir
hornið, og nú var það stúlkan sem sat undir stýri og ók burt. Hún
var ein á ferð. Ormur hafði ekki árætt að gægjast á sjoppugluggana,
enda vissi hann að Guðni hlaut að vera inni.
Hann hafði setið í bíl sínum rúmlega tvo og hálfan tíma þegar
stúlkan kom til baka á sendibílnum. Hún lagði bílnum bak við
sjoppuna, hurðum var enn skellt og skömmu síðar sá hann hana
ganga að peningakassanum, opna hann og loka honum. Enn hvarf
hún bak við hillur og næst var það Guðni sem birtist. Hann kom
fram í afdrepið og tók í hurðarhúninn. Gekk síðan inn fyrir aftur.
Skömmu síðar slokknuðu öll ljós. Bíllinn birtist, Guðni var undir
stýri og ók burt, enginn var sjáanlegur í framsætinu við hlið hans.
Ormur var strax tilbúinn með kenningu um þetta undarlega næt-
urgauf. Hann sagði það deginum ljósara að Guðni væri forsprakki
fyrir illskeyttum eiturlyfjahring. Hann kæmi í sjoppuna á næturna
með efni sem hann þyrfti að ganga frá og koma í neytendaumbúðir.
Stúlkan væri áreiðanlega í senn neytandi og sölumaður sem Guðni
notfærði sér auk þess til skúringa og vafalaust einnig kynferðislega.
Sjoppan og starf þeirra hjóna, væri ekkert annað en blekking, þau
nytsamir sakleysingjar.
Eddu var nokkuð brugðið, en hún reyndi þó að malda í móinn.
Væri það ekki fulllangsótt að koma sér upp heilli sjoppu með öllum
búnaði og leggja í mannahald með ærnum tilkostnaði bara til þess
eins að geta dulið eitthvað slíkt í gömlum eplakössum sem lægju
síðan fyrir hunda og manna fótum hvort sem var? Hver gæti fengið
svo fáránlega hugmynd? Auk þess væri óhugsandi að jafn artarlegur
maður og Guðni stæði í slíku. Hann borgaði þeim til dæmis svona
vel, sem sýndi að hann væri höfðingi, en það væru glæpamenn
aldrei.
- Guðni er mannvinur, sagði Edda.
- Mannvinur með ópíum handa fólkinu, svaraði Ormur hæðnis-
lega.
Síðan hélt hann áfram að andmæla henni. Þarna væri einmitt
32