Tímarit Máls og menningar - 01.01.1988, Blaðsíða 44

Tímarit Máls og menningar
að hafa ekki getað gert þessa litlu bón velgjörðarmanns síns. Bót var
þó í máli að ekki var nokkur leið að sjá að hreyft hefði verið við
kössunum.
Ormur fór. Eddu létti. Hún var orðin hrædd við hann. Hún
ákvað að hætta að vera vingjarnleg við hann og reyna að taka fyrir
komur hans á kvöldin. Hvað hafði hann verið að skipta sér af þessu?
Klukkan hálftólf læsti hún sjoppunni og hélt heimleiðis allshugar
fegin.
Þegar hún kom heim í kjallarann var Aðalsteinn nýkominn þang-
að. Hann hafði verið að vinna í nýju íbúðinni og var sæll og ánægð-
ur, sagðist vera búinn að leggja síðustu hönd á innréttingarnar eftir
þessa stífu törn og taldi að þau ættu að geta flutt inn eftir fáeina
daga.
Edda hafði samviskubit yfir því að hafa farið á bak við Aðalstein
og Guðna. Hún ákvað að játa verknaðinn fyrir Aðalsteini, til að
friða samviskuna. Hún sleppti því þó að minnast á þátt Orms, enda
hefði verið erfitt fyrir hana að útskýra hvaða erindi hann hefði átt
þarna að kvöldlagi.
Aðalsteinn reyndist vera mildur í skapi og blíður. Hann sagði að
þetta gæti varla breytt neinu fyrst enginn vissi af því.
Edda bætti því við meðal annarra orða seinna um nóttina, að
Ormur sölumaður hjá Freistingu h/f væri farinn að gera sig óeðli-
lega heimakominn í sjoppunni þegar hann kæmi með varning. Að-
alsteinn lofaði að hér eftir skyldi hann taka meiri þátt í störfunum
með henni og hann skyldi nokk sjá til þess að kauði héldi sig á
mottunni.
Aðalsteinn og Edda mættu bæði í sjoppuna morguninn eftir. Þau
ætluðu að borða þar saman góðan hádegisverð sem Edda ætlaði að
elda áður en hún færi í líkamsræktina.
En þegar þau komu inn sat Guðni þar í öðrum hægindastólnum
og beið eftir þeim. Það voru ekki mánaðamót. Hann var bæði reiður
og sár og nasavængirnir léku á reiðiskjálfi. Hann sagðist vita að þau
hefðu farið í kassana. Og þau hlytu að sjá að nú yrði hann að láta
þau hætta. Ekki svo að skilja að honum væri ekki sama þó þau vissu
að hann kæmi þarna á hverri nóttu, brygði sér í kvenmannsgervi og
skúraði, héldi síðan vestur í bæ til að þrífa í sjálfboðavinnu á Elli-
34