Húnavaka - 01.05.1972, Blaðsíða 19

HÚNAVAKA
17
leitt ágætt, en þó kom fyrir að erlendar stöðvar trufluðu sendingar
og það jafnvel mjijg mikið. ]á, og úr því við tiilum um sambandið
við byggð er rétt að það komi fram að við sendum aðeins liluta af
þeim upplýsingum, sem við öfluðum, til veðurstofunnar daglega.
Mikið af upplýsingum skráðum við einungis í veðurbækurnar, sem
sfðan voru sendar, þá ferðir féllu. Það veldur ýmsum erfiðleikum, ef
mjög langur tími
líður milli þess,
sem hægt er að
senda bækurnar.
Sérstaklega er
slæmt, ef ekki er
hægt að senda
þær fljótlega upp
úr áramótum. Því
var það veturinn
1971 er engin ferð
hafði fallið í þrjá
og hálfan mánuð,
að brugðið var á
það ráð að við
Hulda vorum beðin að lesa nauðsynlegustu tölurnar í talstöðina, en
á veðurstofunni sat Þórir Sigurðsson veðurfræðingur og skrifaði þær
jafnóðum niður. Þessi lestur tók mikið á þriðju klukkustund.
Nú fenguð þið nokkrum sinnum heimsóknir að vctrinum. Var
það ekki ánægjulegt Hulda?
Jú, það var eins og komin væru jól. Þeir komu nokkrum sinnum
frá Blönduósi og fyrsta vetrarheimsóknin til okkar var þaðan í jan-
úar 1967. Einnig komu Selfyssingar stundum og nokkrum sinnum
kom Guðmundur Jónasson akandi á snjóbíl. Eitt sinn birtist hópur
Borgfirðinga á tveimur snjóbílum, Bjiirn Jónsson llugmaður kom
nokkrum sinnum á þyrlu Landhelgisgæslunnnar, Andri Heiðberg
flugmaður kom tvisvar veturinn 1970—1971 á sinni þyrlu og fleiri
heimsóknir mætti telja. Það er varla hægt að lýsa því, hve þakklát
við vorum öl 1 u þessu fólki, sem oft lagði mikið á sig til að komast
til okkar. Þá var glatt á hjalla, það færði okkur póst og fleira, sem
við annars fengum ekki. Við lifðum í minningunum um þessar
heimsóknir langtímum saman.
Verðirnir Eysteinn og Óskar vio giiinla Sirluhúsið
ií Hveruviillum.
2