Húnavaka - 01.05.1972, Side 72

70
HÚNAVAKA
Farþegarnir voru danskt bændafólk af ýmsum stigum, ásamt
blaðamönnum, vélasölumönnum svo og tveim Islendingum, þ. e.
undirrituðum og Þorfinni Þórarinssyni, nú bónda á Spóastöðum í
Biskupstungum. Ætlunin var að litast um í Hollandi næstu fimm
daga, en Danir og Hollendingar eiga í harðri baráttu um markaði
fyrir landbúnaðarvörur, sem hjá báðum þykja afbragðsgóðar.
Eftir vegabréfaskoðun við landamæri Þýzkalands, var ekið áfram,
og nú öllu hraðar. Það er mikill munur á hraðbraut og íslenzkum
dreifbýlisvegi. Nálin á hraðamælinum sýndi 110—120—125—130
km/klst., en þá fór hún að bogna. Smábilar þutu framúr, en vöru-
flutningabílar sigu aftur með bílnum okkar. Um nónbil var komið
að landamærum Hollands. Landamæravörður og tollþjónn litu á
vegabréfin, og allt var í lagi þar til kom að okkur Þorfinni. Okkar
vegabréf voru tekin af okkur, án skýringar. Við sáum fram á fanga-
búðavist, eða í bezta falli heimsendingu, en eftir nokkurt þóf birtust
þessir heiðursmenn á ný í fylgd með fararstjóranum okkar, og allt
var í lagi.
Nú var komið í norðausturhluta landsins, sem nefnist Groningen.
Að afloknum kvöldverði voru flutt fræðslu- og kynningarerindi um
landið og þá sér í lagi málefni landbúnaðarins.
Helzta vandamálið er landskorturinn, sífellt meira land fer undir
borgir, vegi og ýmsa aðra starfsemi, þannig að ræktunarlandið
minnkar. Þá hefur aðildin að Efnahagsbandalaginu haft í för með
sér töluverð landa- og jarðakaup Þjóðverja undir iðnaðarmannvirki.
Aukin eftirspurn eftir vinnuafli til iðnaðarstarfa hefur leitt til fólks-
flótta frá landbúnaði, en jafnframt hvatt til aukinnar tæknivæðing-
ar búa og jafnvel samruna jarða. Vinnuflokkar skólafólks aðstoða
tíðum við uppskeruvinnu og önnur aðkallandi störf. Baráttan við
halið hefur sett sinn svip á hið daglega líf, og skyldur hvers jarðar-
eiganda voru fyrrum, að viðhalda varnargörðum fyrir sínu landi, en
nú er það hlutverk ríkis og sveitarfélaga.
Það var ferðalúinn hópur, sem gekk til náða þetta kvöld, enda að
vonum, eftir nær 700 km. dagleið.
Þriðjudagur 12. mai.
Árla morguns reis ég úr rekkju og fór út til að sjá bæinn vakna.
Húsin voru hreinleg, en fremur lítil, byggð úr marglitum múrsteini
með svörtum þökum, og göturnar hellulagðar. Á skurðum og síkj-