Gerðir kirkjuþings - 01.01.1985, Side 43

náóinni í þeirri baráttu og jafnframt um, að þroski i
kristnu trúarlífi sé heiminum sönnun þess, aó hann geti
frelsast. Vér viljum hnykkja á þessari áherslu og samtímis
benda á hlutverk orósins í þessari baráttu kristinna mannna.
Prédikun orósins er til huggunar, áminningar og uppbygging-
ar. Kall Jesú til fylgdar er endurnýjað i prédikuninni.
Prédikunin uppmálar Jesú Krist krossfestan sem hina algildu
sáttargjörð og endurnýjar köllunina um að taka upp kross
Krists i fótspor hans. Upprisan, sem i vændum er, verður
fyrst að afloknum dauóa, en er ekki sjálfkrafa þróun frá
góðu til betra.
2. Hvaða ályktun getur kirkja þin dregið af þessum texta
sambandi við samvinnu og samræóur vió aórar kirkjur,
sérstaklega þær sem lika sjá i þessum texta tjáningu á
hinni postullegu trú?
íslenska kirkjan vióurkennir hverja skirn, sem framkvæmd er
i vatni og i nafni Föóur og Sonar og Heilags anda. Teljum
vér barnaskirn vera i fullkomnu samræmi vió postullega trú
meó tilliti til þess, aó fyrir skirnina gefur Guð hjálp-
ræóió.
Hér á landi eru starfandi nokkrar kirkjur, sem ekki vióur-
kenna barnaskirn og telja, að trúaðraskirn sé ein i samræmi
vió postullega trú. Oft gengur rökstuðningur þeirra út frá
þeirri forsendu, að skirnin sé fyrst og fremst merki um
hlýðni manna og meótekin til staófestingar á þeirri trú sem
þeir játa.
Ef þessar kirkjur taka aó viðurkenna, aó i skirninni gefi
Guó hjálpræóió viróist sem hluti ágreiningsins geti verió úr
sögunni. Þurfum vér aó stefna aó vióræðum vió kirkjur hér á
landi, sem hingaó til hafa ekki vióurkennt barnaskirn og
endurskirt þá sem til þeirra hafa komió úr röóum vorum.
Samtimis viljum vér lýsa vilja vorum til að taka til endur-
skoóunar skirnarbreytni vora og varast kæruleysislega meó-
feró skirnarinnar. Eru uppeldismálin þar i brennidepli,
foreldrafræósla og aukin safnaóarvitund. Hins vegar er oss
erfitt aó vióurkenna nokkuó i þá átt, er lúti aó þvi að vér
setjum náó Guós nokkur skilyrói.
3. Hvaó getur kirkja þin lært af þessum texta til endur-
nýjunar helgihaldi sinu, menntamálum, félagslegu og
andlegu lifi sinu og vitnisburði?
Ef vér hyggjum fyrst aó helgihaldinu, þurfum vér að leggja
vinnu i aó samræma skirnarathöfnina guófræói skirnarinnar.
Þurfum vér aó itreka nánar fyrirheit skirnarinnar, skilin
milli hins gamla og hins nýja meó ákveóinni afneitun djöf-
ulsins, er fari á undan þeirri játningu er vér ætið berum
fram. Ennfremur þurfum vér aó láta táknmálió tala skýrar en
nú.
Vióvikjandi öórum lióum kirkjulifsins er þaó aó segja, aó
skýrslan hefur verió notuó sem lesefni i leshringjum innan
nokkurra safnaóa og reynst mjög vel. Hafa þátttakendur