Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 63

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 63
Vertu sæl. Guð blessi þig, blessi þig, blessi þig. Vertu sæl, allir dagar séu þér til yndis - alt líf þitt verði eins fagurt eins og ég óska þér nú. Vertu sæl, haltu í hendi mína, slepptu henni aldrei - og láttu ekki heldur veikleika minn og illsku kippa henni frá þér. Haltu í hönd mína í dauðanum og leiddu mig inn í nýja heimkynið okkar þar sem augu okkar eiga að opnast. Haltu í hönd mína þangað til augu mín opnast og ég sé þig. Þá tökum við saman báðum höndum okkar Aðalbjörg! Góða nótt. Guð geft að ég verði altaf jafn nærri þér og ég er nú. Guð gefi að þetta sé hið fjarsta, sem ég get orðið þérl Þinn einlægur vínur, Jóhann. Fyrirgefðu hvað þetta er illa skrifað." Gripið í taumana Staða og lífshlaup Sölku Völku er um flest ólíkt lífi Aðalbjargar, en eitt áttu þær sameiginlegt og það var að þær voru hugsjónakonur sem fómuðu sér fyrir aðra. Þær elska heitt en báðar neita þær sér um að njóta þeirra sem þær elska. í Sölku Völku lýsir Amaldur tilfinningum sínum til Sölku þannig: Þegar ég horfi á þig, og eins þegar ég hugsa til þín, þá finst mér að djúp- settasta óskin sem ég á og muni nokkumtíma eignast, sé að mega deyja í faðmi þínum, að þú sitjir yfir mér þegar ég tek síðustu andvörpin.40 Og í lok sögunnar þegar Salka Valka horfir á eftir strandferðaskipinu sem ber Amald í burtu, tekur hún nisti af hálsi sér og opnar það: Þessi bamsmynd var ekki leingur mynd, hún var næstum því afmáð, hún var í rauninni aðeins endurminning um mynd, ímynd breytileikans, og samt: hún átti ekki neitt annað. Hún átti ekkert framar annað en þessa mynd, - og þessi orð, þau sem hafði verið hvíslað í eyra henni: Ég kalla á þig þegar ég dey.41 Jóhann er í augum íslendinga skáldið sem samdi ljóðið Söknuð sem Krist- inn E. Andrésson segir í bók sinni um íslenskar bókmenntir að sé meðal feg- urstu gimsteina íslenskra ljóða.42 Vissulega hafði Jóhann ærna ástæðu til að sakna, hann saknaði landsins síns og landa sinna - og við vitum að hann saknaði Aðalbjargar. Halldór Laxness hlustaði löngum stundum á sögur Jó- hanns, sögur sem hann hafði búið til í huganum, geymdi þar og sagði fáum 40 Halldór Laxness 1999: 426. 41 Halldór Laxness 1999: 450-451. 42 Kristinn E. Andrésson 1949:82. 61
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.