Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 97

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 97
geyma einhverja bölbæn eins og Sálmur 137 heldur endurspeglar það fagn- aðarríka trú og fullvissu um bænheyrslu. Að því leyti minnir þetta ljóð Valdimars á marga harmsálma Saltarans þar sem örvænting og harmur breytist í fullvissu um bænheyrslu og „betri tíðir.“ Hér endurspeglast það í þvf hvemig viðlagið breytist og verður: Þá harmar engir hjörtun þyngja, og hjartanlega glaðir skulum vér þá syngja. Þegar Valdimar orti öðru sinni út af S1 137 var tilefnið mjög persónulegt. Hann hafði misst ástkæra eiginkonu sína. Það var honum mikið áfall og söknuður hans sár. Þar heimfærir hann söknuð hins hebreska sálmaskálds upp á sinn eigin söknuð og hamr. Hin látna eiginkona hans kemur m.ö.o. í stað Síonar í ljóði þessu sem hann nefnir „Hví skáldið þegir.“27 Hér á eftir fer þetta ljóð hans í heild sinni: Við lljótið ég sit hér með söknuð og þrá og sorg býr í hjarta, er minnist ég Zíon þá elskuðu á svo indæla og bjarta. Þú vilt, að ég hreyfi nú hörpunnar streng, en hún er nú brostin; frá henni ég þögull og hugdapur geng af harmslagi lostinn. Þú vilt, að ég syngi nú sætt eins og fyr um sigur og gleði; en Zíon er horfin og sorgin er kyr og situr í geði. Þú vilt, að um Zíon nú syngi ég lof, en sérðu það ekki: Sá getur ei sungið, er svíður um of og sára ber hlekki. 27 Ljóðið birtist í tímaritinu Aldamól 12, 1902, s. 147-148. Ritstjóri Aldamóta skrifaði í bréft til Valdimars að svo framarlega sem sá mikli harmur sem þá rétt nýskeð var um garð genginn, konumissirinn, yrði til- efni til nýrra Ijóða, væru Aldamót ekki óheppilegur geymslustaður fyrir þau. Þessari ábendingu svaraði Valdimar með þessu ljóði. Um þetta efni hef ég áður fjallað í grein um sr. Valdimar í Ritröð Guðfrœði- stofmmar 14, 2000, s. 137-148. 95
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.