Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 129

Þá er vitnað til frægra ummæla Lúthers sem kallaði Davíðssálma „litla
Biblíu.“
Bandarískir prédikarar hafa löngum kunnað að meta sálma Gamla testa-
mentisins. Einn slíkur var Henry Ward Beecher, sem starfaði í Brooklyn í
New York á síðari hluta 19. aldar. Hann prédikaði út frá S1 23 rétt fyrir
þrælastríðið og kallaði sálminn „næturgalann meðal sálmanna.“ Mjög oft er
vitnað til þessara orða hans. Um þetta leyti fór sálmur 23 að öðlast þann ein-
staka sess í bandarískri menningu sem hann hefur haft síðan.
Höfundar velja athygli á því að Saltarinn sé sönnun þess að Biblían er
ekki einhlið opinberun Guðs til okkar heldur á þar sér stað samtal milli
Guðs og lýðs hans. Fyrir kristna prédikara er Saltarinn ekki bara Gamla
testamenti heldur hluti hins sameinaða helgiritasafns, þ.e. Gamla og Nýja
testamentisins eða Biblíunnar.
Ekki reyna þeir McCann og Howard að benda á einhverja eina aðferð um
hvemig prédika eigi út frá sálmunum. Með sama hætti og Saltarinn ein-
kennist af miklum fjölbreytileika eigum við að leyfa okkur að nálgast sálm-
ana á fjölbreytilegan hátt. En þeir benda í því sambandi sérstaklega á mik-
ilvægi myndmálsins. Þá benda þeir á að bænin þarfnist æfinga.
Þá er minnt á það sem norski G.t.-fræðingurinn, S. Movinckel, lagði
einkum áherslu á, þ.e. að sálmamir spruttu upp úr heillandi og lifandi helgi-
haldi og oft megi sjá táknfræði musterisins endurspeglast í mörgum
sálmanna.
Vakin er athygli á því hversu áhrifaríkt drama það er í sálmunum þegar
harmur breytist í lofgjörð, sbr. S1 13. Þar sé á ferðinni kröftugt orð til þeirra
sem þora að biðja með orðum sálmanna.
Harmsálmamir kenna okkur líka að við megum efast og hrópa í örvænt-
ingu. Hinn kunni bandaríski G.t.-fræðingur Walter Brueggemann hefur vak-
ið athygli á mikilvægi harmsálmanna og þá ekki síður harmsálma safnaðar-
ins heldur en harmsálma einstaklinga. í því sambandi leggur hann áherslu á
að við höfum næstum glatað hæfileikanum til að hugsa guðfræðilega um
opinber- og almenn málefni. Hann segir líka að breytingin frá harmi til lof-
gjörðar í sálmunum samsvari breytingunni frá einsemd til samfélags.
Þessi bók er gott dæmi um árangursríkt samstarf kirkju og háskólasam-
félags. Báðir höfðu höfundamir hinn kunna biblíufræðing Roland E.
Murphy sem leiðbeinanda í doktorsnámi sínu og er bókin tileinkuð honum.
Þetta er fróðleg bók sem mun örugglega höfða mjög til allra þeirra sem
áhuga hafa á Davíðssálmum, ekki síður leikmanna en fræðimanna.
Bókin er þó engan veginn gallalaus. Stundum virðist hún dálítið sam-
hengislaus, dæmi um notkun sálmanna eru rakin án þess að nokkuð sérstakt
127