Skagfirðingabók - 01.01.1983, Síða 19
HARTMANN ÁSGRÍMSSON f KOLKUÓSI
Svar frá sýslunefnd fékk Hartmann með bréfi dagsettu 6. marz
1913:
„Hér með tilkynnist yður herra kaupmaður, að sýslu-
nefnd sá sér ekki fært að verða við beiðni yðar í bréfi
dagsettu 24. þ. m. um lán úr sýslusjóði til sláturhúsbygg-
ingar í Kolkuósi."
í tíð Hartmanns var alltaf margt fólk í Kolkuósi. Þau hjón
þóttu mjög hjúasæl. Sama fólkið var þar oft lengi. Helga
Guðmundsdóttir kom þangað um fermingu og var í 10 ár
samfellt. Hún giftist síðar Stefáni Jóhannessyni frá Kleif á
Skaga.
Halldór Gunnlaugsson var mörg ár í Kolkuósi, vann við
bókhald og annað, sem gera þurfti. Arið 1916 fór hann að búa í
Garðakoti í Hólahreppi og kvæntist þá Ingibjörgu Jósefsdóttur,
alþingismanns á Vatnsleysu. Hún ólst upp hjá Kristínu Símon-
ardóttur, fyrst í Brimnesi, svo í Kolkuósi.
Jón Björnsson, síðar bóndi á Ljótsstöðum, reisti öll hús í
Kolkuósi, eða var yfirsmiður.
Flest var fólk í sláturtíð á haustin. Þá var oft 20—30 manns.
Þar voru menn úr Oslandshlíð og víðar að. Jóhann Ólafsson,
skáld og bóndi á Krossi, var lengi sláturhússtjóri og matsmaður
á kjöt og gærur eftir að það kom til. Páll Gíslason bóndi á
Undhóli vann við sláturhúsið og sá um gærur um langt árabil.
Hartmann Magnússon, síðar bóndi á Melstað, var í Kolkuósi
hjá nafna sínum og frænda af og til frá 12 ára aldri, þangað til
hann kvæntist og fór að búa. Hann var mikið hraustmenni,
hörkuduglegur og úrræðagóður til hvers sem var.
Ársmenn voru nokkur ár Jón Arnbjörnsson, síðar á Svaða-
stöðum, og Stefán Ásmundsson, járnsmiður og vísnasmiður
einnig. Hann smíðaði öll hæklajárn og rennibrautir í slátur-
húsið.
Búðarstúlka var 6 ár í Kolkuósi austan úr Loðmundarfirði.
Hún hét Jónína Valtýsdóttir, systir Helga Valtýssonar rithöf-
2 Skagfirdingabók
17