Skagfirðingabók - 01.01.1983, Page 84
SKAGFIRÐINGABÓK
andspyrnu kaupmanna og danskra embættismanna en í nokkru
öðru máli í samskiptum þessara þjóða. Baldvin klifaði á versl-
unarokinu og nauðsyn þess að hrinda því frá árinu 1827 a. m. k.
bæði í bréfum og síðar Armanni, beint og óbeint. Verslunin var
höfuðvandi og aðalhindrun á vegi framfara í landinu (raunar
óleysanleg í því pólitíska svartnætti sem ríkti í Danmörku
einveldisins). Samtök eins og Baldvin stingur hér upp á gátu
brotið skarð í vegginn og orðið öðrum hvatning. Þess var ekki
langt að bíða að tilraunin væri gerð þó í smáu væri, þ. e. 1844
norður í Þingeyjarþingi.
Það kom fram við athugun að sonur Baldvins og hinnar dönsku
konu, Einar Bessi, hafði komið til Islands nokkrum árum eftir
dauða föður síns. Hann hafði verið hér nokkur ár í Enni hjá
Lárusi Thorarensen sýslumanni en ekki á vegum afa síns.
Seinna kom í ljós hver var orsökin.
Til viðbótar því sem segir um málið í bók minni um Baldvin,
er bréf frá Einari Guðmundssyni á Hraunum, dags. 3. ágúst
1836 til Kristrúnar Jónsdóttur, fyrrum unnustu Baldvins, en
hún hefur beðið um að fá drenginn til sín. Þar segir Einar að
hann hafi eftir dauða Baldvins skrifað ekkju hans og beðið um
að bæði börnin sem þá voru á lífi, kæmi til Islands en einkum
drengurinn þar sem Baldvin hefði lagt svo fyrir. Hins vegar
ályktar Einar að þau hjón séu orðin gömul og farin að heilsu og
betra sé að fá drengnum öruggari samastað og leitar í því skyni
til síra Benedikts Vigfússonar á Hólum sem samþykkir að taka
drenginn. En samkvæmt ráðum síra Benedikts var drengnum
komið fyrir í Enni hjá Lárusi sýslumanni fyrstu mánuðina „so
hann, first þá hann kiæmi giæti notid barnslegra listi semda, í
samblandi þeirra sem skildu hanns mál og hann þeirra“. Þessu
getur Einar ekki breytt héðan af, en segir við Kristrúnu: „hiá
aungum gietur Einar litli feingid eins módurlega medferd sem í
ydar höndum, enn kvennfolksins högum verdur stundum so
82