Skagfirðingabók - 01.01.1983, Page 110
SKAGFIRÐINGABÓK
Nú var þessu lokið. Pabbi bauð góðar stundir, og við þökk-
uðum fyrir lesturinn. Pabbi rétti mér pakka. Eg sá, að það var
bók. Mamma kom með sína gjöf. f*að voru fallegir heimaunnir
sokkar, reirðir, og kertapakki með allavega litum kertum,
snúnum, sem kallað var. Eg kyssti þau fyrir. Svo rétti mamma
mér umslagið frá Jóni. Þetta ætluðu að verða meiri gjafirnar. Eg
flýtti mér að opna umslagið. Þarna kom svo ljómandi fallegur
vasaklútur, gulur með rós í einu horninu — og svo kort. Hvað
var nú þetta? Islenzki fáninn í réttum litum, ekki bar á öðru.
Neðan undir var þjóðsöngurinn á nótum. Eg var alveg hugfang-
in. Það var eitthvað skrifað aftan á kortið. Eg var nú ekki vel
góð að lesa skrift og rétti mömmu kortið. Hún leit yfir það í
flýti og sagði lágt: „Þetta er fallegt." Síðan las hún hátt og
snjallt:
Nú eru byrjuð blessuð jól,
er blessun virztu færa.
O, guð, mér vertu vernd og skjól
og veit mér gott að læra.
í Jesú vaxa að vizkugnægð;
mér veittu frið og sálarhægð,
eilífa lífið sanna
í ljósi himinranna.
Þetta var ekki það eina, sem Jón orti. Eg heyrði oft, þegar hann
var að lofa mömmu að heyra ljóð eftir sig. Helzt voru það
andleg ljóð. Eg held, að eg muni eitt. Hann kallaði það
kvöldbæn:
Nú kominn er dagur að kveldi,
og kyrrð er um alheimsins veldi.
Nú sólin er sigin að viði,
allt sveipast í himneskum friði.
108