Skírnir - 01.09.2004, Qupperneq 185

nátt úr an ekki til og mynd okk ar af nátt úr unni er til bú in á for send um lík -
am legr ar skynj un ar manns ins. Nátt úr an er í þess um skiln ingi af urð menn -
ing ar inn ar og all ar hug mynd ir okk ar um ásetn ing og or saka lög mál nátt úr -
unn ar má rekja til lík am legr ar ná vist ar og skynj un ar manns ins.
Tungu mál ið sem við hengi nátt úr unn ar
Það margræða sam band nátt úr unn ar, tungu máls ins og lík am ans sem hér
hef ur ver ið gert að um tals efni er einnig við fangs efni ljós mynda verks ins
Attributes frá 1978 með at hygl is verð um hætti. Verk ið sýn ir Sig urð krjúpa
á gras flöt og halda á jafn hyrnd um þrí hyrn ingi sem ber við grá an him in.
And lit hans og hluti af hári hans eru ötuð gulri máln ingu, en vinstri fram -
hand legg ur mál að ur rauð ur og blá óreglu lega lög uð klessa er mál uð á
gras flöt ina auk þess sem þar eru sár eft ir torfristu sem mynda fern ing og
hring. Það sem við sjá um hér eru svoköll uð geómetrísk frum form og
frum lit ir lit rófs ins sem leit ast hér við að tengja sam an jörð ina, lík amann
og him in inn og gefa þeim merk ingu. Það er fróð legt að bera þetta verk
sam an við skýr ing ar mynd ina sem Le ón ardó gerði við hlut falla fræði Vitru -
ví us ar, þar sem hann teikn ar mann inn inn í hring og fern ing. Mynd León -
ar dós á að sýna upp hafna mynd hins full komna lík ama, sem með hlut föll -
um sín um fyll ir upp í hin full komn ustu form geómetr í unn ar og sköp un -
ar verks ins, tákn him ins og jarð ar. Mynd in á þannig að skýra tengsl in á
milli míkro kosmos og mak ro kosmos, smá heims ins og al heims ins. Í anda
húman ism ans verð ur mað ur inn þannig mæli kvarði hinn ar full komnu byg-
g ing ar al heims ins inn an ramma tungu máls flat ar máls fræð inn ar.
Í verki Sig urð ar hafa frum form in glat að sín um al gildu tákn mið um,
þau vísa í tákn hefð ina en ekki í hin ar al gildu for send ur sem eitt sinn lágu
henni til grund vall ar. Jörð in með sinni form lausu gras breiðu, grár him inn-
inn og lík ami Sig urð ar eru áþreif an lega snort in af merk ingu þess ara
grund vall ar gilda en hug mynda lega eru þessi tengsl rof in. Tákn mál ið sem
eitt sinn lá til grund vall ar mið lægri sýn manns ins á sjálf an sig sem kór ónu
og mæli kvarða sköp un ar verks ins og herra jarð ar inn ar fell ur nú inn í
óreiðu heims ins sem hvert ann að sky náreiti.
„Mað ur inn hef ur ekki lík ama …“
Þrátt fyr ir skil grein ingu hins kartesíska hnita kerf is á rým inu sem sjálf -
stæð um óend an leika eig um við erfitt með að hugsa okk ur rým ið og tím -
ann án lík am ans. Það er vegna skyn reynslu okk ar í gegn um lík amann sem
náttúran, tungumálið, líkaminn og … 469skírnir