Saga - 2009, Blaðsíða 48

sóknarspurningar: Hvernig þróuðust bæir og viðskipti? Hvernig
voru stríð háð? Hvernig störfuðu stjórnvöld? Þeir sem lesa þessa
sagn fræði eru oft aðrir sagnfræðingar þótt í sumum tilfellum (einkum
í hernaðarsögu) sé lesendahópurinn fjölbreyttari. og svo eru enn
aðrir sagnfræðingar, eins og ég, sem rannsaka fortíðina með nýrri
spurningum sem eru mótaðar af vandamálum samtímans. Við sækj-
umst eftir betri skilningi á krefjandi viðfangsefnum nútíðar með því
að skoða þau í ljósi fortíðar. Ég er ekki að tala um að reyna að finna
„femínista“ á 12. öld heldur að takast á við fortíðina með spurningum
sem eru mótaðar af þeim samtímamálefnum sem femínistar láta sig
varða. Hvernig höfðu konur stjórn (eða ekki stjórn) á barneignum
sínum? Hvaða verk unnu konur og hvernig var vinna þeirra met in?
Á hvaða hátt brenglaði kvenhatur líf kvenna og karla? Les enda hópur
þessarar tegundar af sagnfræði er bæði fagfólk og almenningur vegna
þess að sagnfræði sem lætur sig málefni samtímans varða (femínísk
í mínu tilfelli) talar til sagnfræðinga, aðgerðasinna og venjulegs fólks.
EHH: Mér virðist sem femínískir sagnfræðingar hafi vaxandi áhyggjur af
því að femínistar séu þaggaðir innan háskólasamfélagsins. Þetta er augljóst
í skrifum Joan W. Scott,14 þú ræðir þetta í History Matters og þessi spurn-
ing kom upp á ráðstefnunni í pallborði um samþættingu kynjasögu og
hinnar almennu sögu.15 Er þetta rétt? Hefur háskólasamfélagið þaggað
niður í femínistum? Hvernig endurheimta þeir rödd sína?
JB: Ég get aðeins talað út frá minni eigin reynslu við enska og am-
eríska háskóla. Þar hef ég tekið eftir því að við femínistar höfum
lækkað róminn. Við tölum enn, erum ekki þagnaðar, en við tölum
lægra og kurteislegar, og fremur til annarra sagnfræðinga en ann-
arra femínista. Hvers vegna hefur þetta gerst? Annars vegar hefur
áheyrendahópur okkar minnkað, meðal annars vegna þess að dregið
hefur úr vægi femínískrar hreyfingar og með aukinni áherslu há-
skólafemínisma á texta (e. the literary turn in academic feminism). Á
hinn bóginn höfum við sjálfar breyst, erum meiri fræðimenn og minni
aðgerðasinnar. Þetta er hættan sem felst í því að samþætta kvenna- og
erla hulda halldórsdóttir48
14 T.d. Joan W. Scott, „Feminism’s History“, Journal of Women’s History 16:2 (2004),
bls. 10–29.
15 Pallborð um samþættingu (e. integrating) kvennasögu og hinnar almennu sögu
fór fram 11. ágúst 2008 á áðurnefndu kvennasöguþingi. Framsögur og umræður
voru afar áhugaverðar og tók Judith M. Bennett þátt í umræðum úr sal. Greinar -
höfundur stjórnaði pallborði og umræðum.
Saga haust 2009 UMBROT NOTA-1_Saga haust 2004 - NOTA 25.11.2009 12:44 Page 48