Saga - 2009, Page 52

EHH: Þú hefur sjálfsagt margoft fengið þessa spurningu en mig langar að
spyrja hvað þú segir um áhrif póststrúktúralisma og póstmódernisma á
kvennasögu, til hins verra og betra.
JB: Póstmódernismi einfaldlega er, hvort heldur það er til góðs eða slæms.
Við höfum lært mikilvæga hluti af honum — einkum, held ég, að
vera gáskafull; að sinna betur menningu og merkingu; að víkka rann-
sókn okkar frá skjölum til texta, bæði skriflegra og efnislegra; að nálg-
ast vinnu okkar með þekkingarlegri auðmýkt (e. epistemic humility).
Við höfum stundum farið villur vegar. Það er til dæmis gríðarlega
erfitt að rannsaka kyngervi-sem-merkingu, og á þeirri leið hafa sumir
sagnfræðingar látið sem þeir væru heimspekingar (e. wannabe philo-
sophers) og færst frá kjarna sagnfræðinnar. en samt — þegar allt
kemur til alls þá held ég að við höfum lært heilmikið af póstmód-
ernismanum; ég myndi ekki vilja vera án hans og hann er nú hluti
af því sem við erum og því sem við gerum.
EHH: Yfir í miðaldasögu. Í bókinni þinni og í fyrirlestrinum bentir þú á
lágt hlutfall miðalda- og nýaldarsögu í tímaritum sagnfræðinga og á
sagnfræðiráðstefnum. Sem einn skipuleggjandi þessarar ráðstefnu get ég
bætt því við að undirbúningsnefndin hafði talsverðar áhyggjur af tak-
mörkuðum áhuga á miðaldasögu. Hvers vegna leggja ekki fleiri sagnfræðingar
stund á miðaldasögu eða sögu nýaldar? Og hvers vegna skyldu þeir yfir-
leitt gera það?
JB: Þetta eru erfiðar spurningar sem stundum bera merki þjóðlegrar
afstöðu. Til dæmis mátti ráða af umræðum hér á ráðstefnunni að
sumir Svíar fyrirverða sig á einhvern hátt fyrir miðaldirnar meðan
Íslendingar eru mjög stoltir af rótum sínum. Aðrar skýringar eru al-
mennari, svo sem heimildir. Það verður ekki fram hjá því horft að
heimildir um miðaldir eru í rauninni harla rýrar. ef þig langar að
rannsaka eitthvað eins og samband eiginmanns og eiginkonu þá er
miklu erfiðara að eiga við miðaldir vegna þess að frá þeim tíma eru
svo fá persónuleg sendibréf, dagbækur og annars konar menjar.
Annar þáttur er hæfni: Til þess að stunda miðaldasögu þurfa stúdentar
að læra gömul tungumál og ná tökum á fornletursfræði (e. palaeography).
Fyrir hundrað árum lærðu margir barnaskólanemendur latínu en nú
er það sjaldgæft. Þarafleiðandi þurfa háskólastúdentar sem vilja verða
miðaldafræðingar að rekja sig til baka og læra latínu. enn annar
þáttur er hin langa og erfiða sagnritun miðaldasögunnar. Miðaldasaga
hefur verið skrifuð svo lengi að það tekur sérlega langan tíma að ná
erla hulda halldórsdóttir52
Saga haust 2009 UMBROT NOTA-1_Saga haust 2004 - NOTA 25.11.2009 12:44 Page 52