Tímarit Máls og menningar - 01.11.2010, Qupperneq 139

D ó m a r u m b æ k u r
TMM 2010 · 4 139
með fiskum í ánum
fuglum á trjánum
en þó mest af öllu með þér.
(„Veðramót“, 204)
Bókinni lýkur á bókarauka, ljóðinu „Tvö ein“ sem ort var eftir lát Hönnu. Það
nístir vissulega brjóstið, en þó getur maður ekki annað en glaðst við þá ham­
ingju sem það er að hafa átt svo langa samleið með ástvini. Þau eru öfundsverð,
þau tvö.
Vegi mínum til þín var óvenjuvel fagnað af ljóðabók að vera þegar hún kom
út. Hrifningin stafaði ekki síst af því hvað skáldið talar tæpitungulaust við
lesendur sína í þessum ljóðum um það sem máli skiptir: Um tímann og
hvernig hann líður. Um að við megum ekki gleyma því sem liðið er, hugsunum
og afrekum þeirra sem fóru á undan okkur. Um að við eigum að vera vakandi
fyrir umhverfi okkar og njóta fegurðar í stóru og smáu; ekki síst smáu. Og um
það sem við megum ekki vanrækja: ástina sem er best af öllu.
Úlfhildur Dagsdóttir
Búmm, plask: er einhver að lesa?
Hermann Stefánsson: Högg á vatni. Nýhil, 2009.
Síðustu orð bókar Hermanns Stefánssonar, Högg á vatni, hljóða svo:
Þú sem lest
Hér með
erum við skilin skiptum
Sem er auðvitað alrangt, því þó bókinni sé lokið halda ljóðin áfram að sveima
um huga lesandans, uppfullan af vondum fréttum, bensíngufum, smá sólskini
og jafnvel draumum. Þetta veit Hermann mætavel enda kunnur bókmennta­
fræðingur auk þess sem hann hefur á síðari árum getið sér gott orð sem smá­
sagna­ og skáldsagnahöfundur, og nú síðast sem ljóðskáld. Högg á vatni er
önnur ljóðabók hans en sú fyrri, Borg í þoku, kom út árið 2006. Titlar þessara
bóka gefa til kynna hversu ólíkar þær eru, Borg í þoku ber skýran heildarsvip
og er frekar ,ljúf ‘ bók, ef svo má segja, meðan Högg á vatni er straumharðari
og útleitnari. Þetta sést meðal annars í ljóðinu „Fyrsti dagur“, en þar lýsir ljóð­
mælandi „yfir almennri sakauppgjöf“ og frelsar alla „úr sínum rammgerðu