Rökkur - 01.03.1931, Page 64

62
R O Ií K U R
nokkur önnur en elsku konan
mín.“
Þá svaraÖi hún: „Eg er elsku
konan þín“ —
Og á sama augnabliki var hún
fyrir náö Drottins oröin lifandi
aftur, hraust og heilbrigö, rjóö og
bragÖleg. Þá sagði hún konung-
inum frá níðingsverkinu, sem
galdranornin arga og dóttir henn-
ar höföu unniö á sér. Konungur
lét þá draga þær báöar fyrir dóm
og voru þær til dauöa dæmdar.
Meö' dótturina var farið til skógar
og rifu óarga dýr hana í sundur,
en móðirin var á bál borin og lést
við mikil harmkvæli. Og jafn-
skjótt sem hún var brunnin til
ösku leystist rákálfurinn úr álög-
unum og fékk aftur miannsmynd
sína; lifðu þau systkin farsæl upp
frá því og skildu aldrei alt til æfi-
loka.
Imllandsráðstefnan.
I.
Indlandsráðstefnan var sett þ.
12. nóv. og hófst með því, aö
Georg V. Bretakonungur hélt
ræöu. Fyrstu dagana var unnið að
allskonar undirbúningi og enginn
opinber fundur haldinn. En þ. 17-
nóvember var fyrsti opinberi
íundurinn haldinn í St. James
Palace og fulltrúar Indlands á
ráðstefnunni gerðu þá þegar grein
fyrir kröfum sínum. Hver Ind-
landsfulltrúinn á fætur öðrum að-
hyltist sömu kröfuna, —■ kröfuna
um nýja stjórnarskrá, meö ákvæð-
um um, að Indland fái sömu rétt-
indi og sjálfstjórnarnýlendurnar,
en sambandið milli ríkja Indlands
verði að ýmsu leyti á líkum grund-
velli og með ríkjum Norður-Ame-
ríku. Allir fulltrúarnir virtust
hafa sameinast um þessa kröfu og
eigi vilja ræða kröfur, semi færi
skemra í frelsisáttina. —• Áður en
þessi fundur hófst hafði Mac-
Donald forsætisráðherra veriö kos-
inn forseti ráðstefnunnar, en San-
key lávarður varaforseti. Ýmsar
tillögur starfstilhögunarnefndar-
innar voru og ræddar. — Umræð-
urnar um framtíðar stjórnarfyrir-
komulag Indlands hóf Sir Tej
Babadur Sapru, frægur indversk-
ur lögfræðingur og vildarvinur
Gandhi. Var hann einn þeirra, sem
lagði að honum að taka þátt í ráð-
stefnunni. Sapru er einn af leiö-
togum þjóðernissinna og einn
þeirra, sem átti rnikinn þátt i því,
að Indverjar tóku sig saman um
að kaupa ekki breska iðnaðar-
framleiöslu. Sapru fór ekki dult
með þá skoðun sína, að tími væri
kominn til þess að láta Indverja
fá sjálfstjórn. Ræða hans var laus
við hótanir, en hann var ákveðinn