Rökkur - 01.03.1931, Síða 86

84
R O K K U R
kaupkröfur eru óeðlilegar og
þjóðarvoði er vís, ef svo er á-
fraxn lialdið. Hættan af hinu
háa kaupgjaldi nær líka til
sjávarútvegsins — horfurnar
fyrir útgerðinni eru alls ekki
glæsilegar, og það er fyrirsjáan-
legt, að gifurlegir erfiðleikar
eru þar fyrir dyrum, ef sá at-
vinnuvegur lamast vegna þess,
að heimtað er kaup, sem út-
gerðin getur ekki borið. Nú er
síður en svo, að eg, sem þetta
rita, sé þeirrar skoðunar, að
knýja beri kaup niður svo
verkafólkið hafi aðeins til hnífs
og skeiðar eða ekki það. Eg er
einmitt hlyntur því, að kaup-
gjald sé svo hátt sem atvinnu-
vegirnir leyfa, því af aukinni
kaupgetu verkalýðsins leiðir
aukið viðskiftafjör. En leiðin til
þess að ráða fram úr þessum
vandamálum er hvorki að
knýja laun verkalýðsins niður
í sultarlaun eða spenna kaup-
kröfurnar svo iiátt, að atvinnu-
vegirnir lamist eða jafnvei legg-
ist í auðn. Leiðin er auðvitað
sú, að gera nauðsynlegar ráð-
stafanir til þess að kveða niður
dýrtíðina í landinu, cn það hefir
verið vanrækt. Menn segja, að
alt sé að lækka. En það er ekki
rétt. Sá bagginn, sem flestum
reynist erfiðastur að bera, hef-
ir ekkert lést, nfl. liúsaleigan.
Nú mun kannske einhver
spyrja, hvað húsaleigan í
Reykjavík komi framtíð land-
búnaðarins við. En svarið við
því liggur i augum uppi, því
hér á landi hagar þannig til, að
í byrjun og lok bjargræðistím-
ans eiga sér stað verkafólks-
flutningar. Eg liefi aldrei séð
neinar skýrslur um það, hve
margt fólk flyst úr Reykjavík
og kaupstöðum i sveitirnar um
bjargræðistímann, en sú tala
hlýtur að vera allhá. Þetta fólk
miðar aðallega kaupkröfur sin-
ar við það livað dýrt er að lifa
þar sem það er búselt. Húsa-
leigan í Reykjavík og kaup-
stöðunum hefir þvi veruleg
áhrif á kaupkröfur kaupafólks.
En það má einnig benda á það,
að það er athugunarvert, hvort
eklci beri nauðsyn til að sjá
bændum fyrir verkafólki er-
lendis frá. Rændur víða um
sveitir hafa mikinn áhuga fyr-
ir því máli. —- Og það þarf
ekki að óttast, að minni ætl-
an, að nein hætta sé á ferð-
um, þótt takmarkaður inn-
flutningur valins verkafólks, t.
d. frá skandinavisku löndun-
um, væri leyfður til vinnu i
sveitunum. Sannleikurinn er
líka sá, að sá innflutningur er
hafinn, þótt í smáum stil sé.
Það verkafólk, sem hingað hef-
ir flust í sveitirnar frá Dan-
mörku, Noregi og Þýskalandi,